|
Λάσπη ο σκοπός σου
το χνάρι που άφησα για σένα χαφιέ
Πίσω μου πάντοτε θα `ναι ο προορισμός σου
αλλά δικιά μου η αγάπη που σου λέει ποτέ
Θα ψάχνεις να με βρεις στα bar
μ’ αλκοόλ της προδοσίας
Μα εγώ κρυμμένος σε κορμιά
και φίλων όνειρα γλυκά
Θα σε τυφλώνω μ’ ένα flash ακολασίας
Γιατί δικιά μου η ακριβή ηδονή
δικοί μου οι ψυχοχειρουργοί
με την αρρώστια μου υγιή
να σε κρατάω στο κορμί
να ψάχνεις μες στον πάτο κάθε ακαθαρσίας
νομίζοντας πως θα με βρεις
μες στα σκατά, σκατό της εξουσίας
Μόνος σου με σένα
μια γλώσσα είναι το κορμί σου όλο χαφιέ
και όσα κερδίζεις μοιάζουνε να `ναι χαμένα
ο φόβος και τα φράγκα σ’ έκαναν λακέ
Δεν ξεχωρίζεις πια
τι ‘ναι σωστό τι λάθος
και τη χεσμένη τους ποδιά
το στόμα σκύβει και φιλά
του κοπρολάγνου τη χαρά
Στην κάναν πάθος
|
Láspi o skopós su
to chnári pu áfisa gia séna chafié
Píso mu pántote tha `ne o proorismós su
allá dikiá mu i agápi pu su léi poté
Tha psáchnis na me vris sta bar
m’ alkoól tis prodosías
Ma egó krimménos se kormiá
ke fílon ónira gliká
Tha se tiflóno m’ éna flash akolasías
Giatí dikiá mu i akriví idoní
diki mu i psichochirurgi
me tin arróstia mu igií
na se kratáo sto kormí
na psáchnis mes ston páto káthe akatharsías
nomízontas pos tha me vris
mes sta skatá, skató tis eksusías
Mónos su me séna
mia glóssa ine to kormí su ólo chafié
ke ósa kerdízis miázune na `ne chaména
o fóvos ke ta frágka s’ ékanan laké
Den ksechorízis pia
ti ‘ne sostó ti láthos
ke ti chesméni tus podiá
to stóma skívi ke filá
tu koprolágnu ti chará
Stin kánan páthos
|
