Ο χρόνος είναι σήμερα
και η αγάπη εστάθη,
ξεχάσαμε τις λύπες μας
στης θάλασσας τα βάθη.
Ο χρόνος είναι σήμερα
κι ένα κορίτσι εφάνη
απ’ του Βοριά τα σύννεφα
μ’ ολόχρυσο στεφάνι.
Ποιος θα χαϊδεύει τα μαλλιά
ποιος θα φιλά το χέρι
ποιος δαχτυλίδι σου φορά
που λάμπει σαν αστέρι.
Ο χρόνος είναι σήμερα
κι αύριο θα ξημερώσει
μα η αγάπη η παντοτινή
ποτέ δε θα τελειώσει.
|
O chrónos ine símera
ke i agápi estáthi,
ksechásame tis lípes mas
stis thálassas ta váthi.
O chrónos ine símera
ki éna korítsi efáni
ap’ tu Ooriá ta sínnefa
m’ olóchriso stefáni.
Pios tha chaidevi ta malliá
pios tha filá to chéri
pios dachtilídi su forá
pu lábi san astéri.
O chrónos ine símera
ki avrio tha ksimerósi
ma i agápi i pantotiní
poté de tha teliósi.
|