|
Έκλεισαν την πόρτα,
έσβησαν τα φώτα,
μ’ άφησαν απ’ έξω
μα θα το αντέξω.
Εσείς με το κεριά στα χέρια,
που ψάχνετε γι’ αστέρια,
καθόλου δεν μ’ απασχολεί
αν δε με θέλετε μαζί.
Εσείς που χτίζετε παλάτια
με τα κλειστά σας μάτια,
καθόλου δεν μ’ απασχολεί
αν δε με θέλετε μαζί.
Άνοιξαν την πόρτα,
άναψαν τα φώτα,
μ’ άφησαν απ’ έξω
μα θα το αντέξω.
Εσείς που σπέρνετε λουλούδια
και γράφετε τραγούδια,
καθόλου δεν μ’ απασχολεί
αν δε με θέλετε μαζί.
Εσείς με το χαμόγελό σας,
που ο κόσμος είν’ δικός σας,
καθόλου δεν μ’ απασχολεί
αν δε με θέλετε μαζί.
Έφτιαξα μια πόρτα,
έφτιαξα και φώτα,
κλείστηκα απ’ έξω
μα θα το αντέξω.
|
Έklisan tin pórta,
ésvisan ta fóta,
m’ áfisan ap’ ékso
ma tha to antékso.
Esis me to keriá sta chéria,
pu psáchnete gi’ astéria,
kathólu den m’ apascholi
an de me thélete mazí.
Esis pu chtízete palátia
me ta klistá sas mátia,
kathólu den m’ apascholi
an de me thélete mazí.
Άniksan tin pórta,
ánapsan ta fóta,
m’ áfisan ap’ ékso
ma tha to antékso.
Esis pu spérnete luludia
ke gráfete tragudia,
kathólu den m’ apascholi
an de me thélete mazí.
Esis me to chamógeló sas,
pu o kósmos in’ dikós sas,
kathólu den m’ apascholi
an de me thélete mazí.
Έftiaksa mia pórta,
éftiaksa ke fóta,
klistika ap’ ékso
ma tha to antékso.
|
