Όλα μου τα χρόνια
Δύσκολα και κάτι
Είναι οι αγωνίες στο λαιμό μου μια θηλιά
Κι εκεί που λέω χαίρομαι
Γιατί κάτι έχω μάθει
Κάτι μου γυαλίζει και βουτάω στη φωτιά
Κι είμαι πια τριάντα έξι και φοβάμαι
Γιατί ακόμα κάνω σαν παιδί
Κι έτσι έρχεται η θλίψη
και με παίρνει, με τυλίγει
Με τραβάει σε μια τρύπα σκοτεινή
Κι είναι η μοίρα μου αγάπη μου αυτή
Όλα μου τα χρόνια
Όμορφα και κάτι
Είμαι εγώ καρδιά μου, συννεφάκι που πετά
Κι έτσι θέλω να `μαι
Δροσερό αεράκι
Γιατί η ζωή μας μάτια μου, γρήγορα περνά
|
Όla mu ta chrónia
Dískola ke káti
Ine i agoníes sto lemó mu mia thiliá
Ki eki pu léo cherome
Giatí káti écho máthi
Káti mu gialízi ke vutáo sti fotiá
Ki ime pia triánta éksi ke fováme
Giatí akóma káno san pedí
Ki étsi érchete i thlípsi
ke me perni, me tilígi
Me travái se mia trípa skotiní
Ki ine i mira mu agápi mu aftí
Όla mu ta chrónia
Όmorfa ke káti
Ime egó kardiá mu, sinnefáki pu petá
Ki étsi thélo na `me
Droseró aeráki
Giatí i zoí mas mátia mu, grígora perná
|