|
Ο Χαράλαμπος κι ο Διαμαντής
Δύο φίλοι καπετάνιοι
Σαν τύχαινε να σμίξουν σε λιμάνι
Θυμόντουσαν τα γλέντια τα παλιά
Αγάπες που δε στέριωνε καμιά
Γρήγορη ζωή
Πιο πικρό το βράδυ απ’ το πρωί
Θάλασσα βαθιά
Μόλις προλαβαίνεις μια ματιά
Χάθηκε στα ξένα ο Διαμαντής
Χωρίς να βρει λιμάνι
Κι ο Χαράλαμπος τον όρκο έχει κάνει
Σαν του ‘παν τα μαντάτα τα παιδιά
Το πόδι να μην βάλει στη στεριά
|
O Charálabos ki o Diamantís
Dío fíli kapetánii
San tíchene na smíksun se limáni
Thimóntusan ta gléntia ta paliá
Agápes pu de stérione kamiá
Grígori zoí
Pio pikró to vrádi ap’ to pri
Thálassa vathiá
Mólis prolavenis mia matiá
Cháthike sta kséna o Diamantís
Chorís na vri limáni
Ki o Charálabos ton órko échi káni
San tu ‘pan ta mantáta ta pediá
To pódi na min váli sti steriá
|
