Σε τούτον τον παλιοντουνιά
καλό μην περιμένεις.
Εδώ δε σε ρωτά κανείς, άνθρωπε,
αν ζεις ή αν πεθαίνεις.
Γιατί να μην υπάρχει αγάπη και συμπόνια;
Μία κακία μένει στη μάταια ζωή.
Γλεντήστε τα, τα λίγα
τα ψεύτικά μας χρόνια.
Μέσα στη γη θα μπούμε
και πλούσιοι και φτωχοί.
Χάλασε ο κόσμος, χάλασε,
φιλότιμο δεν έχει.
Μόνον η μάνα σ’ αγαπά και σε πονά,
η μάνα σε προσέχει.
Γιατί να μην υπάρχει αγάπη και συμπόνια;
Μία κακία μένει στη μάταια ζωή.
Γλεντήστε τα, τα λίγα
τα ψεύτικά μας χρόνια.
Μέσα στη γη θα μπούμε
και πλούσιοι και φτωχοί.
Και την γυναίκα που αγαπάς
και είν’ ο άνθρωπός σου
κι αυτή στις δύσκολες στιγμές θα σ’ αρνηθεί,
θα φύγει απ’ το πλευρό σου.
Γιατί να μην υπάρχει αγάπη και συμπόνια;
Μία κακία μένει στη μάταια ζωή.
|
Se tuton ton paliontuniá
kaló min periménis.
Edó de se rotá kanis, ánthrope,
an zis í an pethenis.
Giatí na min ipárchi agápi ke sibónia;
Mía kakía méni sti mátea zoí.
Glentíste ta, ta líga
ta pseftiká mas chrónia.
Mésa sti gi tha bume
ke plusii ke ftochi.
Chálase o kósmos, chálase,
filótimo den échi.
Mónon i mána s’ agapá ke se poná,
i mána se proséchi.
Giatí na min ipárchi agápi ke sibónia;
Mía kakía méni sti mátea zoí.
Glentíste ta, ta líga
ta pseftiká mas chrónia.
Mésa sti gi tha bume
ke plusii ke ftochi.
Ke tin gineka pu agapás
ke in’ o ánthropós su
ki aftí stis dískoles stigmés tha s’ arnithi,
tha fígi ap’ to plevró su.
Giatí na min ipárchi agápi ke sibónia;
Mía kakía méni sti mátea zoí.
|