|
Σήκωσ’ το βλέμμα σου τ’ αητήσιο
και δες τον κόσμο το ζαβό
ποιος λογαριάζει τι ‘ναι ίσιο
ποιος νοιάζεται τι ‘ναι στραβό.
Κράτα μακριά σου τους απ’ έξω
και μείνε ατάραχος κι ευθύς
ποιος θα πονέσει αν πέσεις έξω
ποιος θα δακρύσει αν χαθείς.
Όλα τ’ αστέρια τρύπια
και ψάξ’ τα άμα θες
της μοίρας τα τερτίπια
ποτέ δεν τα ‘μαθες.
Κι αν είναι αργά τι με θερίζει
στην μπόρα και στην παγωνιά
κι αν θα βρεθεί μια χούφτα ρύζι
παρ’ το και πες “καλή χρονιά”.
Πρώτος ανάμεσα στους ίσους
θα ‘σαι απροσκύνητος κι ορθός
και διώξε τα πουλιά του μίσους
να πλημμυρίσει ο κόσμος φως.
Όλα τ’ αστέρια τρύπια
και ψάξ’ τα άμα θες
της μοίρας τα τερτίπια
ποτέ δεν τα ‘μαθες.
|
Síkos’ to vlémma su t’ aitísio
ke des ton kósmo to zavó
pios logariázi ti ‘ne ísio
pios niázete ti ‘ne stravó.
Kráta makriá su tus ap’ ékso
ke mine atárachos ki efthís
pios tha ponési an pésis ékso
pios tha dakrísi an chathis.
Όla t’ astéria trípia
ke psáks’ ta áma thes
tis miras ta tertípia
poté den ta ‘mathes.
Ki an ine argá ti me therízi
stin bóra ke stin pagoniá
ki an tha vrethi mia chufta rízi
par’ to ke pes “kalí chroniá”.
Prótos anámesa stus ísus
tha ‘se aproskínitos ki orthós
ke diókse ta puliá tu mísus
na plimmirísi o kósmos fos.
Όla t’ astéria trípia
ke psáks’ ta áma thes
tis miras ta tertípia
poté den ta ‘mathes.
|
