|
Όλα τα τραγούδια μου
τα ‘γραψα για σένα
και τα πιο χαρούμενα
και τα πιο θλιμμένα.
Κι όταν ήσουν πλάι μου
κι όταν είχες φύγει
κι ένοιωθα ένα σύννεφο
τη χαρά να πνίγη.
Όλα τα τραγούδια μου
είν’ η ζωγραφιά σου
είναι τα γινάτια σου
δάκρυα βροχή.
Είναι τα καπρίτσια σου
και τα πείσματά σου
κι όση λύπη μου ‘φερες
πάντα στην ψυχή.
Όλα τα τραγούδια μου
τα ‘γραψα για σένα
καλοκαίρια κι άνοιξες
βράδια πονεμένα.
Και μουντά φθινόπωρα
και φριχτοί χειμώνες
που χαϊδεύουν τ’ όνειρο
πάντα μ’ ανεμώνες.
|
Όla ta tragudia mu
ta ‘grapsa gia séna
ke ta pio charumena
ke ta pio thlimména.
Ki ótan ísun plái mu
ki ótan iches fígi
ki éniotha éna sínnefo
ti chará na pnígi.
Όla ta tragudia mu
in’ i zografiá su
ine ta ginátia su
dákria vrochí.
Ine ta kaprítsia su
ke ta pismatá su
ki ósi lípi mu ‘feres
pánta stin psichí.
Όla ta tragudia mu
ta ‘grapsa gia séna
kalokeria ki ánikses
vrádia poneména.
Ke muntá fthinópora
ke frichti chimónes
pu chaidevun t’ óniro
pánta m’ anemónes.
|
