Όλοι μου λεν πως έχω μάτια δακρυσμένα
και πως στα στήθια κουβαλώ παλιά πληγή
για το χατήρι σου θ’ αλλάξω μιαν αυγή
και θα γελώ για σένα.
Θαλασσοπρόσωπο κορίτσι δεν πειράζει
ίσως η αγάπη να ‘ναι γράμματα ψιλά
για όσους μάθανε στου κόσμου τα καλά
κι ο πόνος τους τρομάζει.
Αχ ουρανέ που δε μ’ αφήνεις να ησυχάσω
μοιάζουν τα ντέρτια σου με σύννεφα μαβιά
πως να τραβήξω στη ζωή μου μολυβιά
και πως να σε ξεχάσω.
Ένα τραγούδι θα σου στείλω από τα ξένα
να σου χαϊδέψει σαν τον μπάτη τα μαλλιά
τώρα που βρίσκεσαι σε άλλη αγκαλιά
και δε ρωτάς για μένα.
|
Όli mu len pos écho mátia dakrisména
ke pos sta stíthia kuvaló paliá pligí
gia to chatíri su th’ allákso mian avgí
ke tha geló gia séna.
Thalassoprósopo korítsi den pirázi
ísos i agápi na ‘ne grámmata psilá
gia ósus máthane stu kósmu ta kalá
ki o pónos tus tromázi.
Ach urané pu de m’ afínis na isicháso
miázun ta ntértia su me sínnefa maviá
pos na travíkso sti zoí mu moliviá
ke pos na se ksecháso.
Έna tragudi tha su stilo apó ta kséna
na su chaidépsi san ton báti ta malliá
tóra pu vrískese se álli agkaliá
ke de rotás gia ména.
|