Και τι να λέει που με χωρίζει;
Αυτή θα κλαίει και θα γυρίζει
Τα βράδια μόνη , μετανιωμένη
και πληγωμένη
πολύ
Αν δε με θέλει εκείνη μία
κι αλλού γυρεύει την ευτυχία
τα φώτα ανάβω και τα ηχεία
τα βάζω τέρμα
φωνή
Όλοι πάνω
Θα κάνω
απόψε πανικό
Θα τα σπάσω
Θα φτάσω
μέχρι τ’ αστέρια
Άιντε πάμε
Πετάμε
Τι βράδυ μαγικό
Όσοι χωρίσατε
Σηκώστε χέρια
Και τι να λέει που με χωρίζει;
Άσ’ τη να κάνει ό,τι νομίζει
Ούτε με καίει ούτε μ’ αγγίζει
Την αγαπούσα
αλλά
αφού στο τέλος ήτανε ψέμα
και δεν κυλάει μέσα της αίμα
ας φύγει τώρα δεν έχω θέμα
Χωρίζω κι όλα
καλά
|
Ke ti na léi pu me chorízi;
Aftí tha klei ke tha girízi
Ta vrádia móni , metanioméni
ke pligoméni
polí
An de me théli ekini mía
ki allu girevi tin eftichía
ta fóta anávo ke ta ichia
ta vázo térma
foní
Όli páno
Tha káno
apópse panikó
Tha ta spáso
Tha ftáso
méchri t’ astéria
Άinte páme
Petáme
Ti vrádi magikó
Όsi chorísate
Sikóste chéria
Ke ti na léi pu me chorízi;
Άs’ ti na káni ó,ti nomízi
Oíte me kei ute m’ angizi
Tin agapusa
allá
afu sto télos ítane pséma
ke den kilái mésa tis ema
as fígi tóra den écho théma
Chorízo ki óla
kalá
|