|
Βγες, τραγούδα τη ζωή
Πες θα ‘ρθει ξανά πρωί.
Δες τον ήλιο μ’ άλλα μάτια
με ενός παιδιού χαρά
γιατί κι εσύ παιδί ήσουν μια φορά.
Ναι, το ξέρει ο ουρανός
Ναι, ο τόσο μακρινός
Αχ! Kι η νύχτα μ’ όλα τ’ άστρα
πως κάπου εδώ στη γη
πολλές καρδιές βαθιά έχουν μια πληγή.
Να! Mια ρόδα που γυρνά
Να! Tου λούνα παρκ η ρόδα
σου γνέφει ανέβα
τον κόσμο δες ξανά.
Μα, ίσως δεν πιστεύεις πια
κι αν σου λέω η ζωή
πως είναι απέραντη ομορφιά.
Δες είμαι δίπλα σου εγώ
το σκοτάδι θα τελειώσει
θα περάσει η συννεφιά.
Πάει και δε γυρίζει πια
πάει στου χρόνου τα κουπιά
πάει, γοργά κυλάνε οι ώρες
μα αν βρέξει μια βροχή
λευκό γυμνό το λουλουδάκι ανθεί.
Πάει και δε γυρίζει πια
πάει κι απάντηση καμιά
πάει, μα όπου κι αν ρωτάμε
μας λεν’ ό,τι αγαπάμε
ζωντανό θα μείνει στην καρδιά.
Μας λεν’ ό,τι αγαπάμε
ζωντανό πως μένει στην καρδιά.
Είν΄ όμορφη η ζωή
τραγούδα το κι εσύ
Ειν’ όμορφη η ζωή.
|
Oges, traguda ti zoí
Pes tha ‘rthi ksaná pri.
Des ton ílio m’ álla mátia
me enós pediu chará
giatí ki esí pedí ísun mia forá.
Ne, to kséri o uranós
Ne, o tóso makrinós
Ach! Ki i níchta m’ óla t’ ástra
pos kápu edó sti gi
pollés kardiés vathiá échun mia pligí.
Na! Mia róda pu girná
Na! Tu luna park i róda
su gnéfi anéva
ton kósmo des ksaná.
Ma, ísos den pistevis pia
ki an su léo i zoí
pos ine apéranti omorfiá.
Des ime dípla su egó
to skotádi tha teliósi
tha perási i sinnefiá.
Pái ke de girízi pia
pái stu chrónu ta kupiá
pái, gorgá kiláne i óres
ma an vréksi mia vrochí
lefkó gimnó to luludáki anthi.
Pái ke de girízi pia
pái ki apántisi kamiá
pái, ma ópu ki an rotáme
mas len’ ó,ti agapáme
zontanó tha mini stin kardiá.
Mas len’ ó,ti agapáme
zontanó pos méni stin kardiá.
In΄ ómorfi i zoí
traguda to ki esí
In’ ómorfi i zoí.
|
