Αντίο και να μην σταθείς σ’ αυτό το δάκρυ που θα δεις
Για τα κενά και την πληγή
Ο χρόνος λύσεις θα μου βρει
Αντίο και μη μ’ αγαπάς
Και πως θα είμαι μη ρωτάς
Συνωμοτούν να γίνεις χθες
Οι τέσσερις μου εποχές
Το καλοκαίρι θα ‘μαι εδώ
Για σένα θα αιμορραγώ
Στου φθινοπώρου τις βροχές
Θα νοσταλγώ απλά στιγμές
Χειμώνα εσύ σκιά στο νου
Την άνοιξη θα είμαι αλλού
Αντίο και παντού να καις
Των τραγουδιών μου τις σκιές
Μη μου μιλάς δεν ωφελεί
Το καλοκαίρι σε καλεί
Πονάω μα το ξέρω πως
Θα κάνει κύκλο ο καιρός
Θα σε περνούν αργά στο χθες
Οι τέσσερις μου εποχές
Το καλοκαίρι θα ‘μαι εδώ
Για σένα θα αιμορραγώ
Στου φθινοπώρου τις βροχές
Θα νοσταλγώ απλά στιγμές
Χειμώνα εσύ σκιά στο νου
Την άνοιξη θα είμαι αλλού
|
Antío ke na min stathis s’ aftó to dákri pu tha dis
Gia ta kená ke tin pligí
O chrónos lísis tha mu vri
Antío ke mi m’ agapás
Ke pos tha ime mi rotás
Sinomotun na ginis chthes
I tésseris mu epochés
To kalokeri tha ‘me edó
Gia séna tha emorragó
Stu fthinopóru tis vrochés
Tha nostalgó aplá stigmés
Chimóna esí skiá sto nu
Tin ániksi tha ime allu
Antío ke pantu na kes
Ton tragudión mu tis skiés
Mi mu milás den ofeli
To kalokeri se kali
Ponáo ma to kséro pos
Tha káni kíklo o kerós
Tha se pernun argá sto chthes
I tésseris mu epochés
To kalokeri tha ‘me edó
Gia séna tha emorragó
Stu fthinopóru tis vrochés
Tha nostalgó aplá stigmés
Chimóna esí skiá sto nu
Tin ániksi tha ime allu
|