Στο σινεμά στη γειτονιά
σ’ έναν εξώστη παγωνιά,
κάπου από `κει περνάει το τραίνο
για ένα κόσμο ονειρεμένο,
φορτώνει τα όνειρά της η κάθε κοπελιά,
ρίξ’ τα παιχνίδια σου στην κούτα
κι έλα μικρή μου σταχτοπούτα
να ονειρευτούμε τη ζωή στα σκοτεινά.
Σβήνουν τα φώτα, μη φοβάσαι,
τι να μας κάνει εμάς το φως,
γείρε στον ώμο μου και φτιάξε
όνειρα θερινής νυκτός.
Σαν εραστής του σινεμά
με δυο εισιτήρια κολλητά,
ξανά Σεπτέμβρη περιμένω
μαζί ν’ ανέβουμε στο τραίνο,
δυο εισιτήρια σινεμά είν’ αρκετά,
ρίξ’ τα παιχνίδια σου στην κούτα
κι έλα μικρή μου σταχτοπούτα
να ονειρευτούμε τη ζωή στα σκοτεινά.
Σβήνουν τα φώτα, μη φοβάσαι,
τι να μας κάνει εμάς το φως,
γείρε στον ώμο μου και φτιάξε
όνειρα θερινής νυκτός.
|
Sto sinemá sti gitoniá
s’ énan eksósti pagoniá,
kápu apó `ki pernái to treno
gia éna kósmo onireméno,
fortóni ta ónirá tis i káthe kopeliá,
ríks’ ta pechnídia su stin kuta
ki éla mikrí mu stachtoputa
na onireftume ti zoí sta skotiná.
Svínun ta fóta, mi fováse,
ti na mas káni emás to fos,
gire ston ómo mu ke ftiákse
ónira therinís niktós.
San erastís tu sinemá
me dio isitíria kollitá,
ksaná Septémvri periméno
mazí n’ anévume sto treno,
dio isitíria sinemá in’ arketá,
ríks’ ta pechnídia su stin kuta
ki éla mikrí mu stachtoputa
na onireftume ti zoí sta skotiná.
Svínun ta fóta, mi fováse,
ti na mas káni emás to fos,
gire ston ómo mu ke ftiákse
ónira therinís niktós.
|