Αααααχ!
Αστραπές, κεραυνοί
με χτυπούν διαρκώς στη ζωή,
χτύπα με τώρα κι εσύ.
Φύγε κι εσύ π’ αγαπώ,
λέξη πικρή δε θα πω.
Όποιος γεννιέται καλός
κλαίει και πονάει συνεχώς.
Αααααχ!
Κατάρα βαριά
κυνηγάει τη φτωχή μου καρδιά
και δε γνωρίζω χαρά.
Κέρνα με τώρα κι εσύ
δάκρυ και πόνο μαζί.
Όποιος γεννιέται καλός
κλαίει και πονάει συνεχώς.
Αααααχ!
Αστραπές, κεραυνοί
κάντε στάχτη ένα δόλιο κορμί.
Κι αν ζήσω, τι ωφελεί;
Δώσ’ μου κι εσύ π’ αγαπώ
τον πιο μεγάλο καημό.
Όποιος γεννιέται καλός
κλαίει και πονάει συνεχώς.
|
Aaaaach!
Astrapés, keravni
me chtipun diarkós sti zoí,
chtípa me tóra ki esí.
Fíge ki esí p’ agapó,
léksi pikrí de tha po.
Όpios genniéte kalós
klei ke ponái sinechós.
Aaaaach!
Katára variá
kinigái ti ftochí mu kardiá
ke de gnorízo chará.
Kérna me tóra ki esí
dákri ke póno mazí.
Όpios genniéte kalós
klei ke ponái sinechós.
Aaaaach!
Astrapés, keravni
kánte stáchti éna dólio kormí.
Ki an zíso, ti ofeli;
Dós’ mu ki esí p’ agapó
ton pio megálo kaimó.
Όpios genniéte kalós
klei ke ponái sinechós.
|