Απάνω που σε ξέχασα
γιατί να ξαναρθείς
στο σπίτι αυτό που γκρέμισες
με τι καρδιά θα μπεις;
Για ποια καρδιά μιλάς εσύ,
για ποια αγάπη κλαις;
Ειν’ αμαρτία και ντροπή
πως μ’ αγαπάς να λες.
Απάνω που το δάκρυ μου
δε στέγνωσε καλά
εσύ που με κατάστρεψες
ζητάς παρηγοριά.
Για ποια καρδιά μιλάς εσύ,
για ποια αγάπη κλαις;
Ειν’ αμαρτία και ντροπή
πως μ’ αγαπάς να λες.
Απάνω που σε ξέχασα
γιατί να ξαναρθείς
να με πονέσεις έπρεπε
και να με λυπηθείς.
|
Apáno pu se kséchasa
giatí na ksanarthis
sto spíti aftó pu gkrémises
me ti kardiá tha bis;
Gia pia kardiá milás esí,
gia pia agápi kles;
In’ amartía ke ntropí
pos m’ agapás na les.
Apáno pu to dákri mu
de stégnose kalá
esí pu me katástrepses
zitás parigoriá.
Gia pia kardiá milás esí,
gia pia agápi kles;
In’ amartía ke ntropí
pos m’ agapás na les.
Apáno pu se kséchasa
giatí na ksanarthis
na me ponésis éprepe
ke na me lipithis.
|