Απ’ την αγάπη που σου έχω τη μεγάλη
σ’ έχω κουράσει και μου λες “αντίο, φτάνει”
από κοντά μου, όταν φύγεις να το ξέρεις
θα με θυμάσαι, θες δε θες, θα υποφέρεις.
Θα υποφέρεις, θα υποφέρεις,
όπου κι αν πας θα με ζητάς
γιατί εμένα αγαπάς.
Σαν την αγάπη μου πού θα `βρεις πες μου άλλη
θα `ναι απέραντη, ατέλειωτη, μεγάλη.
Είν’ η αγάπη μου μεγάλη και το ξέρεις
κι αν θα μου φύγεις, θες δε θες, θα υποφέρεις.
Θα υποφέρεις, θα υποφέρεις,
όπου κι αν πας θα με ζητάς
γιατί εμένα αγαπάς.
Για την αγάπη μου, που τόσα έχεις κάνει
δεν το περίμενα πως θέλεις να πεθάνει.
Μια τέτοια αγάπη δεν πεθαίνει, να το ξέρεις
κι αν θα μου φύγεις, θες δε θες, θα υποφέρεις.
Θα υποφέρεις, θα υποφέρεις,
όπου κι αν πας θα με ζητάς
γιατί εμένα αγαπάς.
|
Ap’ tin agápi pu su écho ti megáli
s’ écho kurási ke mu les “antío, ftáni”
apó kontá mu, ótan fígis na to kséris
tha me thimáse, thes de thes, tha ipoféris.
Tha ipoféris, tha ipoféris,
ópu ki an pas tha me zitás
giatí eména agapás.
San tin agápi mu pu tha `vris pes mu álli
tha `ne apéranti, atélioti, megáli.
In’ i agápi mu megáli ke to kséris
ki an tha mu fígis, thes de thes, tha ipoféris.
Tha ipoféris, tha ipoféris,
ópu ki an pas tha me zitás
giatí eména agapás.
Gia tin agápi mu, pu tósa échis káni
den to perímena pos thélis na petháni.
Mia tétia agápi den petheni, na to kséris
ki an tha mu fígis, thes de thes, tha ipoféris.
Tha ipoféris, tha ipoféris,
ópu ki an pas tha me zitás
giatí eména agapás.
|