Όπου νταμάρι στο Σκοπό
μία κάπαρη βλασταίνει
Απλώνει γάζα τον ανθό
και τσι πληγές του δένει
Θα θελα να ’χα ένα κορμί
πλασμένο από χώμα
Να βγάνει φιόρα στην πληγή
που ξεματίζει ακόμα
Μανουσάκια, νερατζάνθια
κοπελούλες, μολοχάνθια
την μοσκιάδα τσου να παίρνω
και στο νου μου να σε φέρνω
Στην κάμeρή σου φύτεψε
μπουγαρινιές ν’ ανθούνε
Να ’ρχουμαι να μυρίζουμαι
και οι πληγές να κλειούνε
Θα θελα να ’χα ένα κορμί
πλασμένο από χώμα
Να βγάνει φιόρα στην πληγή
που ξεματίζει ακόμα
Μπουγαρίνια στην κροζέρα
να μοσκοβολάει η μέρα
Στο προσκέφαλό σου ρίχτα
να μοσκοβολάει η νύχτα
|
Όpu ntamári sto Skopó
mía kápari vlasteni
Aplóni gáza ton anthó
ke tsi pligés tu déni
Tha thela na ’cha éna kormí
plasméno apó chóma
Na vgáni fióra stin pligí
pu ksematízi akóma
Manusákia, neratzánthia
kopelules, molochánthia
tin moskiáda tsu na perno
ke sto nu mu na se férno
Stin kámerí su fítepse
bugariniés n’ anthune
Na ’rchume na mirízume
ke i pligés na kliune
Tha thela na ’cha éna kormí
plasméno apó chóma
Na vgáni fióra stin pligí
pu ksematízi akóma
Bugarínia stin krozéra
na moskovolái i méra
Sto proskéfaló su ríchta
na moskovolái i níchta
|