|
Πάλι σε ψάχνω σε παλιές φωτογραφίες,
στ’ αποτυπώματα ολόκληρης ζωής,
σ’ ένα συρτάρι, ξεκλειδώνω ευτυχίες
που τότε υπήρχες μοναχά για να τις ζεις,
τότε υπήρχες μοναχά για να τις ζεις.
Αχ, και να ξανάκουγα, στην πόρτα,
η ζωή μου, να γυρίζει, όπως πρώτα,
την φωνή σου να μου λέει, όπως τότε, “σ’ αγαπώ”,
ν’ ανασάνω μια στιγμή απ’ τον καημό.
Πάλι σε ψάχνω στις γλυκιές τις αναμνήσεις,
κάθε σημάδι σου που έχω για να ζω,
σ’ αυτό το σπίτι που δεν άντεξες να ζήσεις,
τι συνωμότησε να μη σε ξαναδώ,
τι συνωμότησε να μη σε ξαναδώ.
Αχ, και να ξανάκουγα, στην πόρτα,
η ζωή μου, να γυρίζει, όπως πρώτα,
την φωνή σου να μου λέει, όπως τότε, “σ’ αγαπώ”,
ν’ ανασάνω μια στιγμή απ’ τον καημό.
|
Páli se psáchno se paliés fotografíes,
st’ apotipómata olókliris zoís,
s’ éna sirtári, kseklidóno eftichíes
pu tóte ipírches monachá gia na tis zis,
tóte ipírches monachá gia na tis zis.
Ach, ke na ksanákuga, stin pórta,
i zoí mu, na girízi, ópos próta,
tin foní su na mu léi, ópos tóte, “s’ agapó”,
n’ anasáno mia stigmí ap’ ton kaimó.
Páli se psáchno stis glikiés tis anamnísis,
káthe simádi su pu écho gia na zo,
s’ aftó to spíti pu den ántekses na zísis,
ti sinomótise na mi se ksanadó,
ti sinomótise na mi se ksanadó.
Ach, ke na ksanákuga, stin pórta,
i zoí mu, na girízi, ópos próta,
tin foní su na mu léi, ópos tóte, “s’ agapó”,
n’ anasáno mia stigmí ap’ ton kaimó.
|
