Καημό μεγάλο απόκτησα
και κάθε μέρα λιώνω,
απ’ τον καιρό που σ’ έχασα
πονώ και μαραζώνω.
Σε πήραν απ’ τα χέρια μου
κι από την αγκαλιά μου,
όπως ραγίζει το γυαλί
ράγισε κι η καρδιά μου,
όπως ραγίζει το γυαλί
ράγισε κι η καρδιά μου.
Δεν ξέρω που να βρίσκεσαι,
σε ποια αγκαλιά κοιμάσαι,
κι εμένα που σε λάτρεψα
ποιος ξέρει αν με θυμάσαι.
Σε πήραν απ’ τα χέρια μου
κι από την αγκαλιά μου,
όπως ραγίζει το γυαλί
ράγισε κι η καρδιά μου,
όπως ραγίζει το γυαλί
ράγισε κι η καρδιά μου.
“Η τύχη έτσι τα ‘φερε”,
το λέω πονεμένα,
να ‘σαι καλά αγάπη μου
κι έχει ο Θεός για μένα.
Σε πήραν απ’ τα χέρια μου
κι από την αγκαλιά μου,
όπως ραγίζει το γυαλί
ράγισε κι η καρδιά μου,
όπως ραγίζει το γυαλί
ράγισε κι η καρδιά μου.
|
Kaimó megálo apóktisa
ke káthe méra lióno,
ap’ ton keró pu s’ échasa
ponó ke marazóno.
Se píran ap’ ta chéria mu
ki apó tin agkaliá mu,
ópos ragizi to gialí
rágise ki i kardiá mu,
ópos ragizi to gialí
rágise ki i kardiá mu.
Den kséro pu na vrískese,
se pia agkaliá kimáse,
ki eména pu se látrepsa
pios kséri an me thimáse.
Se píran ap’ ta chéria mu
ki apó tin agkaliá mu,
ópos ragizi to gialí
rágise ki i kardiá mu,
ópos ragizi to gialí
rágise ki i kardiá mu.
“I tíchi étsi ta ‘fere”,
to léo poneména,
na ‘se kalá agápi mu
ki échi o Theós gia ména.
Se píran ap’ ta chéria mu
ki apó tin agkaliá mu,
ópos ragizi to gialí
rágise ki i kardiá mu,
ópos ragizi to gialí
rágise ki i kardiá mu.
|