Μίλησε μου για τα όνειρα
που ‘χουν μέσα χρώματα.
Καμμένα αστέρια πέφτουν από ψηλά
τρυπώνουν σ ‘άγια χώματα.
Τα ποτήρια μείναν άδεια
ένας φίλος που ‘φυγε νωρίς.
Το πρόσωπό του καθρεφτίζεται
στις γουλιές μας, στις ματιές μας
στις κραυγές μας, στις καρδιές μας.
Και δεν πιστεύεις πως οι άνθρωποι λιώνουν
όπως τα χιόνια.
Και δεν πιστεύεις πως οι καρδιές σαπίζουν
όπως τα σκιάχτρα στα παλιά αλώνια.
Μίλησε μου για τα όνειρα
που τα βλέπω ασπρόμαυρα.
Μιαν ανάσα από τον θάνατο
είναι αυτό το ξύπνημα.
|
Mílise mu gia ta ónira
pu ‘chun mésa chrómata.
Kamména astéria péftun apó psilá
tripónun s ‘ágia chómata.
Ta potíria minan ádia
énas fílos pu ‘fige norís.
To prósopó tu kathreftízete
stis guliés mas, stis matiés mas
stis kravgés mas, stis kardiés mas.
Ke den pistevis pos i ánthropi liónun
ópos ta chiónia.
Ke den pistevis pos i kardiés sapízun
ópos ta skiáchtra sta paliá alónia.
Mílise mu gia ta ónira
pu ta vlépo asprómavra.
Mian anása apó ton thánato
ine aftó to ksípnima.
|