Εκεί που οι μεθυσμένοι ψιθυρίζουν
τραγούδια της αγάπης, του χαμού.
Εκεί που οι νεκροί στριφογυρίζουν
στον ύπνο τους και κλαίνε που και που.
Εκεί που η αγάπη έχει τελειώσει
και σιγοσβήνουν των χαμένων οι λυγμοί.
Εκεί που το κορμί σου έχουν στοιχειώσει
τουρίστες της ζωής σου θλιβεροί.
Μέσα στα μπαρ που αυτοκτονούνε οι θαμώνες,
μέσα στην πιο καλή μας μουσική,
στους σκοτεινούς της νιότης μας χειμώνες,
μέσα στα έγκατα της γης.
Παντού θα με ζητάς και θα με ψάχνεις
μα εγώ θα κρύβομαι βουβός για πάντα εκεί,
εκεί μέσα στα μάτια σου που αστράφτει
μια απέραντη θλιμμένη Ανταρκτική.
|
Eki pu i methisméni psithirízun
tragudia tis agápis, tu chamu.
Eki pu i nekri strifogirízun
ston ípno tus ke klene pu ke pu.
Eki pu i agápi échi teliósi
ke sigosvínun ton chaménon i ligmi.
Eki pu to kormí su échun stichiósi
turístes tis zoís su thliveri.
Mésa sta bar pu aftoktonune i thamónes,
mésa stin pio kalí mas musikí,
stus skotinus tis niótis mas chimónes,
mésa sta égkata tis gis.
Pantu tha me zitás ke tha me psáchnis
ma egó tha krívome vuvós gia pánta eki,
eki mésa sta mátia su pu astráfti
mia apéranti thlimméni Antarktikí.
|