Στη μάνα μην ορκίζεσαι
γιατί πονάει η ψυχή μου
κι αν θέλεις να μου ορκιστείς
για μάνα μην μου ξαναπείς,
γιατί είχα μάνα κι έχασα,
και ρήμαξε η ζωή μου.
Ορκίζομαι στη μάνα μου,
μαζί σου θα πεθάνω
κι αν είναι ο όρκος μου βαρύς
μη με κοιτάζεις κι απορείς
και πίστεψε αγάπη μου
στον όρκο που σου κάνω.
Στη μάνα μην ορκίζεσαι
γιατί θα πληγωθείς,
αν τύχει και τον όρκο σου
μια μέρα αρνηθείς.
Πονάω για την ορφάνια σου
και κλαίω για τον καημό σου,
παρηγοριά σου θα `μαι εγώ
κι όσο αναπνέω κι όσο ζω
δεν πρόκειται, αγάπη μου,
να φύγω απ’ το πλευρό σου.
Στη μάνα μην ορκίζεσαι
γιατί θα πληγωθείς,
αν τύχει και τον όρκο σου
μια μέρα αρνηθείς.
|
Sti mána min orkízese
giatí ponái i psichí mu
ki an thélis na mu orkistis
gia mána min mu ksanapis,
giatí icha mána ki échasa,
ke rímakse i zoí mu.
Orkízome sti mána mu,
mazí su tha petháno
ki an ine o órkos mu varís
mi me kitázis ki aporis
ke pístepse agápi mu
ston órko pu su káno.
Sti mána min orkízese
giatí tha pligothis,
an tíchi ke ton órko su
mia méra arnithis.
Ponáo gia tin orfánia su
ke kleo gia ton kaimó su,
parigoriá su tha `me egó
ki óso anapnéo ki óso zo
den prókite, agápi mu,
na fígo ap’ to plevró su.
Sti mána min orkízese
giatí tha pligothis,
an tíchi ke ton órko su
mia méra arnithis.
|