Καθώς με πάνε στον βυθό
τα βήματά μου μόνα
βγαίνεις σαν όνειρο ξανθό
απ’ του πελάγου τον αφρό
εσύ γλυκιά γοργόνα
Απίθανη αγάπη μου
γυναίκα και γοργόνα
λιγόστεψε το δάκρυ μου
και τον καημό μου πόνα
και τον καημό μου πόνα
Ταξίδι πάρε μαζί
στης θάλασσας την άκρη
και στου μυαλού μου το νησί
και στ’ όνειρό μου έχω δει
πως δεν υπάρχει δάκρυ
|
Kathós me páne ston vithó
ta vímatá mu móna
vgenis san óniro ksanthó
ap’ tu pelágu ton afró
esí glikiá gorgóna
Apíthani agápi mu
gineka ke gorgóna
ligóstepse to dákri mu
ke ton kaimó mu póna
ke ton kaimó mu póna
Taksídi páre mazí
stis thálassas tin ákri
ke stu mialu mu to nisí
ke st’ óniró mu écho di
pos den ipárchi dákri
|