|
Όταν λαβώσεις αετό,
να τον αποτελειώσεις,
γιατί αλλιώς θα ’ρθει στιγμή,
όταν του κλείσει η πληγή,
τα νύχια του να νιώσεις.
Όσοι βιαστήκανε να με ξεγράψουνε
και μια αγάπη να με προδώσει,
θα ’ρθει μια μέρα πικρά να κλάψουνε
κι αυτή πικρά να μετανιώσει.
Όταν λαβώσεις αετό
βαθιά μες στην καρδιά του,
θα ’ρθει βραδιά, πικρή βραδιά
που θα σου μείνει η καρδιά
στα νύχια τα δικά του.
Όσοι βιαστήκανε να με ξεγράψουνε
και μια αγάπη να με προδώσει,
θα ’ρθει μια μέρα πικρά να κλάψουνε
κι αυτή πικρά να μετανιώσει.
|
Όtan lavósis aetó,
na ton apoteliósis,
giatí alliós tha ’rthi stigmí,
ótan tu klisi i pligí,
ta níchia tu na niósis.
Όsi viastíkane na me ksegrápsune
ke mia agápi na me prodósi,
tha ’rthi mia méra pikrá na klápsune
ki aftí pikrá na metaniósi.
Όtan lavósis aetó
vathiá mes stin kardiá tu,
tha ’rthi vradiá, pikrí vradiá
pu tha su mini i kardiá
sta níchia ta diká tu.
Όsi viastíkane na me ksegrápsune
ke mia agápi na me prodósi,
tha ’rthi mia méra pikrá na klápsune
ki aftí pikrá na metaniósi.
|
