Όταν πέφτει το σκοτάδι
πες μου πού πηγαίνουν όλα
και κανένας δεν τα βλέπει;
Όταν πέφτει το σκοτάδι,
πάει και τα παίρνει ο ύπνος,
το καθένα εκεί που πρέπει.
Στο συρτάρι τα παιχνίδια,
στη σακούλα τα σκουπίδια,
στη ντουλάπα τα παλτά
και στις γλάστρες τα φυτά.
Το ψαράκι μες στη γυάλα
και το γάλα στη μπουκάλα,
στο ψυγείο το τυρί
και στην πίτα το φλουρί.
Οιλαγοί μες στα λαγούμια,
στο κουτί τους τα λουκούμια,
τα πουλάκια στα κλαδιά,
στο κρεβάτι τα παιδιά.
Στ’ όνειρο τα παραμύθια,
στα βιβλία η αλήθεια,
στην καρδιά τα μυστικά
και τα λόγια τα γλυκά.
|
Όtan péfti to skotádi
pes mu pu pigenun óla
ke kanénas den ta vlépi;
Όtan péfti to skotádi,
pái ke ta perni o ípnos,
to kathéna eki pu prépi.
Sto sirtári ta pechnídia,
sti sakula ta skupídia,
sti ntulápa ta paltá
ke stis glástres ta fitá.
To psaráki mes sti giála
ke to gála sti bukála,
sto psigio to tirí
ke stin píta to flurí.
Ilagi mes sta lagumia,
sto kutí tus ta lukumia,
ta pulákia sta kladiá,
sto kreváti ta pediá.
St’ óniro ta paramíthia,
sta vivlía i alíthia,
stin kardiá ta mistiká
ke ta lógia ta gliká.
|