Όταν στον ουρανό τ’ άστρο το πρωινό
βλέπω να τρεμοσβήνει, θυμάμαι εκείνη π’ αγαπώ
όταν βλέπω μακριά, καράβια στο Νοτιά
πάλι θυμάμαι εσένα, που `πες θλιμμένα έχε γεια
Μες στη ζωή με στάθηκες για μια στιγμή και χάθηκες
κι απλώθηκε στο νου μου η συννεφιά
γεράκι ο πόνος π’ άραξε, το στήθος μου και χάραξε
καημούς στην πονεμένη μου καρδιά
Όταν στον ουρανό τ’ άστρο το πρωινό
βλέπω να τρεμοσβήνει, θυμάμαι εκείνη π’ αγαπώ
Μες στη ζωή με στάθηκες για μια στιγμή και χάθηκες
κι απλώθηκε στο νου μου η συννεφιά
γεράκι ο πόνος π’ άραξε, το στήθος μου και χάραξε
καημούς στην πονεμένη μου καρδιά
Όταν στον ουρανό τ’ άστρο το πρωινό
βλέπω να τρεμοσβήνει, θυμάμαι εκείνη π’ αγαπώ
|
Όtan ston uranó t’ ástro to prinó
vlépo na tremosvíni, thimáme ekini p’ agapó
ótan vlépo makriá, karávia sto Notiá
páli thimáme eséna, pu `pes thlimména éche gia
Mes sti zoí me státhikes gia mia stigmí ke cháthikes
ki aplóthike sto nu mu i sinnefiá
geráki o pónos p’ árakse, to stíthos mu ke chárakse
kaimus stin poneméni mu kardiá
Όtan ston uranó t’ ástro to prinó
vlépo na tremosvíni, thimáme ekini p’ agapó
Mes sti zoí me státhikes gia mia stigmí ke cháthikes
ki aplóthike sto nu mu i sinnefiá
geráki o pónos p’ árakse, to stíthos mu ke chárakse
kaimus stin poneméni mu kardiá
Όtan ston uranó t’ ástro to prinó
vlépo na tremosvíni, thimáme ekini p’ agapó
|