|
Όρυγμα θα ‘ναι ο κόσμος αφού σκύβω,
χαράκωμα το σπίτι. Απ’ το κρεβάτι
με σέρνουν την αυγή και βλέπω κάτι
σαν πρόσωπο, στο πρόσωπο που νίβω
Να νίψω τ’ ανομήματα, τι κρύβω,
τι φανερώνω μέσα στην απάτη;
σαν ίσκιος με τους ίσκιους σου διαβάτη
γλιστρώ κι εγώ στον επουράνιο στίβο
Ας μείνει δίχως όνομα η στήλη
κι όση ζωή θα ζήσουμε εν τάφω
χωρίς πολύ Ρεμάρκ ή Μυριβήλη
Λαδάκι για των άστρων το καντήλι
ανταποκρίσεις μόνο θα σου γράφω
να κλαίνε στα μετόπισθεν κι οι φίλοι
Να νίψω τ’ ανομήματα, τι κρύβω,
τι φανερώνω μέσα στην απάτη;
σαν ίσκιος με τους ίσκιους σου διαβάτη
γλιστρώ κι εγώ στον επουράνιο στίβο
Μιλάω βιαστικά, διανυκτερεύει
βαθύς σκοπός κι απόψε στα ερέβη
Όρυγμα θα `ναι ο κόσμος αφού σκύβω
χαράκωμα το σπίτι. Απ’ το κρεβάτι
με σέρνουν την αυγή και βλέπω κάτι
σαν πρόσωπο, στο πρόσωπο που νίβω
|
Όrigma tha ‘ne o kósmos afu skívo,
charákoma to spíti. Ap’ to kreváti
me sérnun tin avgí ke vlépo káti
san prósopo, sto prósopo pu nívo
Na nípso t’ anomímata, ti krívo,
ti faneróno mésa stin apáti;
san ískios me tus ískius su diaváti
glistró ki egó ston epuránio stívo
As mini díchos ónoma i stíli
ki ósi zoí tha zísume en táfo
chorís polí Remárk í Mirivíli
Ladáki gia ton ástron to kantíli
antapokrísis móno tha su gráfo
na klene sta metópisthen ki i fíli
Na nípso t’ anomímata, ti krívo,
ti faneróno mésa stin apáti;
san ískios me tus ískius su diaváti
glistró ki egó ston epuránio stívo
Miláo viastiká, dianikterevi
vathís skopós ki apópse sta erévi
Όrigma tha `ne o kósmos afu skívo
charákoma to spíti. Ap’ to kreváti
me sérnun tin avgí ke vlépo káti
san prósopo, sto prósopo pu nívo
|
