Ψιλή βροχή στα μάτια σου
και σιγοψιχαλίζει,
στα πικραμένα χείλη σου
το γέλιο δεν ανθίζει.
Κι αν έχει λάσπες κι αν έχει νερά,
θα τα περάσουμ’ οι δυο μας αγκαλιά,
γιατί διαβαίνει, σαν όλα, ο καημός
και θα γελάσει και για μας ο ουρανός,
και θα γελάσει και για μας ο ουρανός.
Το δρόμο σου τον έστρωσα
γαρύφαλλα και κρίνα,
μα της καρδιάς σου ο καημός
τα μάρανε, τι κρίμα.
Κι αν έχει λάσπες κι αν έχει νερά,
θα τα περάσουμ’ οι δυο μας αγκαλιά,
γιατί διαβαίνει, σαν όλα, ο καημός
και θα γελάσει και για μας ο ουρανός,
και θα γελάσει και για μας ο ουρανός.
Ψιλή βροχή στα μάτια σου
και πως να τα στεγνώσω,
στη στράτα που διαβαίνουμε,
ποιον ήλιο θες ν’ απλώσω.
Κι αν έχει λάσπες κι αν έχει νερά,
θα τα περάσουμ’ οι δυο μας αγκαλιά,
γιατί διαβαίνει, σαν όλα, ο καημός
και θα γελάσει και για μας ο ουρανός,
και θα γελάσει και για μας ο ουρανός.
|
Psilí vrochí sta mátia su
ke sigopsichalízi,
sta pikraména chili su
to gélio den anthízi.
Ki an échi láspes ki an échi nerá,
tha ta perásum’ i dio mas agkaliá,
giatí diaveni, san óla, o kaimós
ke tha gelási ke gia mas o uranós,
ke tha gelási ke gia mas o uranós.
To drómo su ton éstrosa
garífalla ke krína,
ma tis kardiás su o kaimós
ta márane, ti kríma.
Ki an échi láspes ki an échi nerá,
tha ta perásum’ i dio mas agkaliá,
giatí diaveni, san óla, o kaimós
ke tha gelási ke gia mas o uranós,
ke tha gelási ke gia mas o uranós.
Psilí vrochí sta mátia su
ke pos na ta stegnóso,
sti stráta pu diavenume,
pion ílio thes n’ aplóso.
Ki an échi láspes ki an échi nerá,
tha ta perásum’ i dio mas agkaliá,
giatí diaveni, san óla, o kaimós
ke tha gelási ke gia mas o uranós,
ke tha gelási ke gia mas o uranós.
|