Απόψε άρχισε και ψιλοβρέχει
κι ο νους μου πάλι σε σένα τρέχει
κι ο νους μου πάλι σε σένα τρέχει.
Στην αγκαλιά του, αχ, ποιος να σ’ έχει
στην αγκαλιά του, αχ, ποιος να σ’ έχει
αυτό το βράδυ που ψιλοβρέχει;
Η νύχτα σκέπασε όλη τη χώρα.
Σε συλλογιέμαι, πού να ’σαι τώρα
σε συλλογιέμαι, πού να’ σαι τώρα;
Ποιος σ’ αγκαλιάζει αυτή την ώρα
ποιος σ’ αγκαλιάζει αυτή την ώρα
που ψιλοβρέχει σ’ όλη τη χώρα;
Στο δρόμο δεν περνά διαβάτης άλλος
κι η μοναξιά μου καημός μεγάλος
κι η μοναξιά μου καημός μεγάλος.
Εγώ πονάω, κανένας άλλος.
Αυτό το βράδυ που ψιλοβρέχει
στην αγκαλιά του, αχ, ποιος να σ’ έχει;
|
Apópse árchise ke psilovréchi
ki o nus mu páli se séna tréchi
ki o nus mu páli se séna tréchi.
Stin agkaliá tu, ach, pios na s’ échi
stin agkaliá tu, ach, pios na s’ échi
aftó to vrádi pu psilovréchi;
I níchta sképase óli ti chóra.
Se sillogiéme, pu na ’se tóra
se sillogiéme, pu na’ se tóra;
Pios s’ agkaliázi aftí tin óra
pios s’ agkaliázi aftí tin óra
pu psilovréchi s’ óli ti chóra;
Sto drómo den perná diavátis állos
ki i monaksiá mu kaimós megálos
ki i monaksiá mu kaimós megálos.
Egó ponáo, kanénas állos.
Aftó to vrádi pu psilovréchi
stin agkaliá tu, ach, pios na s’ échi;
|