Τώρα πια, στον κόσμο αυτόν, όλα τα γνώρισα,
σε καινούργια μονοπάτια εγώ προχώρησα,
τη ζωή μου απ’ τον θάνατο την έσωσα,
απ’ την ώρα που ό,τι είχα σου το ‘δωσα.
Ρίξε φωτιά πάνω μου,
πάθος, πολύ μεγάλο μου,
για να καώ ν’ αναστηθώ
και μια ζωή να σ’ αγαπώ.
Τώρα πια τον κόσμο αυτόν αλλιώς τον κοίταξα,
τα παλιά μου απωθημένα τ’ ανατίναξα,
στη ζωή μου μπήκε φως και αναστήθηκα,
απ’ την ώρα που στο πλάι σου κοιμήθηκα.
Ρίξε φωτιά πάνω μου,
πάθος, πολύ μεγάλο μου,
για να καώ ν’ αναστηθώ
και μια ζωή να σ’ αγαπώ
|
Tóra pia, ston kósmo aftón, óla ta gnórisa,
se kenurgia monopátia egó prochórisa,
ti zoí mu ap’ ton thánato tin ésosa,
ap’ tin óra pu ó,ti icha su to ‘dosa.
Ríkse fotiá páno mu,
páthos, polí megálo mu,
gia na kaó n’ anastithó
ke mia zoí na s’ agapó.
Tóra pia ton kósmo aftón alliós ton kitaksa,
ta paliá mu apothiména t’ anatínaksa,
sti zoí mu bíke fos ke anastíthika,
ap’ tin óra pu sto plái su kimíthika.
Ríkse fotiá páno mu,
páthos, polí megálo mu,
gia na kaó n’ anastithó
ke mia zoí na s’ agapó
|