|
Σ’ αγαπώ μες του δρόμου τη σκόνη
Στη σιωπή που ψυχρά με σκοτώνει
Στα τσιγάρα που ήπια, στη ζωή μου την ίδια
Μ’ αναμμένα τα φώτα κοιμάμαι
Σ’ αγαπώ και φοβάμαι
Σ’ αγαπώ μες το άδειο μου σπίτι
13 του Οκτώβρη και Τρίτη
Κι όπως κρέμονται τα άστρα
στ΄ ουρανού τη κρεμάστρα
στου μπλου τζιν σου τις τσέπες στοιχειώνω
Σ’ αγαπώ και κρυώνω
Σ’ αγαπώ με τα φρένα σπασμένα
με τα μάτια κλειστά σ’ αγαπώ
κι αν μου πουν να πεθάνω για σένα
θα το κάνω καρδιά μου κι αυτό
Σ’ αγαπώ κι ας μη ξέρω που είσαι
κι ας με κόβει ο πόνος στα δυο
ουρανέ το φεγγάρι σου σβήσε
ήλιε κρύψου το φως να μη δω
Σ’ αγαπώ μες της νύχτας τη ζάλη
Στο πακέτο που άδειασε πάλι
Στο γυαλί που ‘χει σπάσει
Στο μηδέν που ΄χω φτάσει
Μ’ ανοιχτή αγκαλιά περιμένω
Σ’ αγαπώ και επιμένω
Σ’ αγαπώ με τα φρένα σπασμένα
με τα μάτια κλειστά σ’ αγαπώ
κι αν μου πουν να πεθάνω για σένα
θα το κάνω καρδιά μου κι αυτό
Σ’ αγαπώ κι ας μη ξέρω που είσαι
κι ας με κόβει ο πόνος στα δυο
ουρανέ το φεγγάρι σου σβήσε
ήλιε κρύψου το φως να μη δω
|
S’ agapó mes tu drómu ti skóni
Sti siopí pu psichrá me skotóni
Sta tsigára pu ípia, sti zoí mu tin ídia
M’ anamména ta fóta kimáme
S’ agapó ke fováme
S’ agapó mes to ádio mu spíti
13 tu Októvri ke Tríti
Ki ópos krémonte ta ástra
st΄ uranu ti kremástra
stu blu tzin su tis tsépes stichióno
S’ agapó ke krióno
S’ agapó me ta fréna spasména
me ta mátia klistá s’ agapó
ki an mu pun na petháno gia séna
tha to káno kardiá mu ki aftó
S’ agapó ki as mi kséro pu ise
ki as me kóvi o pónos sta dio
urané to fengári su svíse
ílie krípsu to fos na mi do
S’ agapó mes tis níchtas ti záli
Sto pakéto pu ádiase páli
Sto gialí pu ‘chi spási
Sto midén pu ΄cho ftási
M’ anichtí agkaliá periméno
S’ agapó ke epiméno
S’ agapó me ta fréna spasména
me ta mátia klistá s’ agapó
ki an mu pun na petháno gia séna
tha to káno kardiá mu ki aftó
S’ agapó ki as mi kséro pu ise
ki as me kóvi o pónos sta dio
urané to fengári su svíse
ílie krípsu to fos na mi do
|
