Αυτή η νύχτα,
που για ένα πείσμα μου σε έχω χάσει,
πώς θα περάσει ώσπου να `ρθει το πρωί,
αυτή η νύχτα,
που κάθε αστέρι της προτού να σβήσει,
θα μου στοιχίσει τη μισή μου τη ζωή.
Σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
που με πνίγει, όταν σε χάνω, η αγωνία,
σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
και ας είν’ αυτή η αγάπη τυραννία,
σ’ αγαπώ κι από καιρό,
τη μεγάλη την απόφαση την πήρα,
όλα σου τα συγχωρώ, μακριά σου δεν μπορώ,
έλα πάλι και ας γίνει ό,τι θέλει η μοίρα.
Αυτή η νύχτα,
στα μαύρα πέπλα της που με τυλίγει,
πότε θα φύγει, πότε ο ήλιος θε να βγει,
αυτή η νύχτα,
που ‘ναι μαρτύριο χωρίς εσένα,
πάει στα χαμένα κι η καρδιά μου νοσταλγεί.
Σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
που με πνίγει, όταν σε χάνω, η αγωνία,
σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
και ας είν’ αυτή η αγάπη τυραννία,
σ’ αγαπώ κι από καιρό,
τη μεγάλη την απόφαση την πήρα,
όλα σου τα συγχωρώ, μακριά σου δεν μπορώ,
έλα πάλι και ας γίνει ό,τι θέλει η μοίρα.
|
Aftí i níchta,
pu gia éna pisma mu se écho chási,
pós tha perási óspu na `rthi to pri,
aftí i níchta,
pu káthe astéri tis protu na svísi,
tha mu stichísi ti misí mu ti zoí.
S’ agapó tóso polí,
pu me pnígi, ótan se cháno, i agonía,
s’ agapó tóso polí,
ke as in’ aftí i agápi tirannía,
s’ agapó ki apó keró,
ti megáli tin apófasi tin píra,
óla su ta sigchoró, makriá su den boró,
éla páli ke as gini ó,ti théli i mira.
Aftí i níchta,
sta mavra pépla tis pu me tilígi,
póte tha fígi, póte o ílios the na vgi,
aftí i níchta,
pu ‘ne martírio chorís eséna,
pái sta chaména ki i kardiá mu nostalgi.
S’ agapó tóso polí,
pu me pnígi, ótan se cháno, i agonía,
s’ agapó tóso polí,
ke as in’ aftí i agápi tirannía,
s’ agapó ki apó keró,
ti megáli tin apófasi tin píra,
óla su ta sigchoró, makriá su den boró,
éla páli ke as gini ó,ti théli i mira.
|