Σαν σύννεφο απόψε στη νύχτα θα χαθώ
να στάξω στα όνειρά μου ξανά να δροσιστώ
σαν άγγελος που η μοίρα του πήρε τα φτερά
γυρεύω όσα ζητούσα και πέταξαν μακριά.
Μα η ελπίδα μεθάει, ποια αλήθεια χωράει
στης αγάπης το νου όσο η νύχτα κρατάει
η καρδιά λαχταράει τ’ άστρο του ουρανού.
Στου χρόνου τα παιχνίδια παράπονα πικρά
νοστάλγησα τραγούδια που δεν τα λέω πια.
Σε διάλεξα ζωή μου, το λάθος μου σωστό
και ότι κι αν σου τάξω το θαύμα δε θα δω.
|
San sínnefo apópse sti níchta tha chathó
na stákso sta ónirá mu ksaná na drosistó
san ángelos pu i mira tu píre ta fterá
girevo ósa zitusa ke pétaksan makriá.
Ma i elpída methái, pia alíthia chorái
stis agápis to nu óso i níchta kratái
i kardiá lachtarái t’ ástro tu uranu.
Stu chrónu ta pechnídia parápona pikrá
nostálgisa tragudia pu den ta léo pia.
Se diáleksa zoí mu, to láthos mu sostó
ke óti ki an su tákso to thafma de tha do.
|