Σαν λεοπάρδαλη τη νύχτα μου ορμάς,
τα νύχια σου μου δείχνεις και θέλεις να με φας,
το διαμέρισμα μαζί σου φαίνεται κλουβί
κι εγώ στα δόντια σου ανίσχυρη τροφή.
Κότσο δένεις πίσω τα μαλλιά,
βάφεσαι της ζούγκλας μακιγιάζ,
όρθια στέκεσαι προκλητικιά,
βγάζεις μια κραυγή και μου ορμάς.
Δώρα μου κάνεις πάντα ακριβά,
μα την αγάπη δε μετρώ με τα λεφτά,
θέλω, μωρό μου, να μ’ αγαπάς απλά
και να με τρως σιγά – σιγά.
Κότσο δένεις πίσω τα μαλλιά,
βάφεσαι της ζούγκλας μακιγιάζ
όρθια στέκεσαι προκλητικιά με τη νυχτικιά,
βγάζεις μια κραυγή και μου ορμάς
|
San leopárdali ti níchta mu ormás,
ta níchia su mu dichnis ke thélis na me fas,
to diamérisma mazí su fenete kluví
ki egó sta dóntia su aníschiri trofí.
Kótso dénis píso ta malliá,
váfese tis zugklas makigiáz,
órthia stékese proklitikiá,
vgázis mia kravgí ke mu ormás.
Dóra mu kánis pánta akrivá,
ma tin agápi de metró me ta leftá,
thélo, moró mu, na m’ agapás aplá
ke na me tros sigá – sigá.
Kótso dénis píso ta malliá,
váfese tis zugklas makigiáz
órthia stékese proklitikiá me ti nichtikiá,
vgázis mia kravgí ke mu ormás
|