|
Ποιος σκάει ο κόσμος κι αν χαλάει
αυτή η βρωμοάνοιξη σαν σβούρα με γυρνάει
κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο σε κατηφόρα πάει
Άντε ας πάει ψηλά ετούτη η ζήση
μοσχοβολάει η ανάσα της μπαρούτι και χασίσι
κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο που ορμά να τη φιλήσει
Ποιος κλαίει μέσα μου και μου λέει
ξύπνα δεν είναι όνειρο το χιόνι που μας καίει
η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει
Ποιος σκάει ο κόσμος που το πάει
αυτή η βρωμοάνοιξη με σκίζει με μεθάει
κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο στ’ αστέρια ξεφυσάει
Πού θα πάει, πού θα πάει τούτη η ρόδα που κολλάει
κι όλο στην αρχή γυρνάει
πού θα πάει θα ξεκολλήσει
κι ο κόσμος σαν σαράβαλο γι’ αλλού θα ροβολήσει
Πού θα πάει, πού θα πάει τούτη η νύχτα που κρατάει
και δε λέει να τελειώσει
πού θα πάει θα ξημερώσει
κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο όλους σας θ’ ανταμώσει
|
Pios skái o kósmos ki an chalái
aftí i vromoániksi san svura me girnái
ki i kardiá mu san sarávalo se katifóra pái
Άnte as pái psilá etuti i zísi
moschovolái i anása tis baruti ke chasísi
ki i kardiá mu san sarávalo pu ormá na ti filísi
Pios klei mésa mu ke mu léi
ksípna den ine óniro to chióni pu mas kei
i ftóchia ine pio frónimi an nióthi óti ftei
Pios skái o kósmos pu to pái
aftí i vromoániksi me skízi me methái
ki i kardiá mu san sarávalo st’ astéria ksefisái
Pu tha pái, pu tha pái tuti i róda pu kollái
ki ólo stin archí girnái
pu tha pái tha ksekollísi
ki o kósmos san sarávalo gi’ allu tha rovolísi
Pu tha pái, pu tha pái tuti i níchta pu kratái
ke de léi na teliósi
pu tha pái tha ksimerósi
ki i kardiá mu san sarávalo ólus sas th’ antamósi
|
