|
Είτε φίλος είτε εχθρός
γλυκός είτε πικρός μια χάνω μια κερδίζω
μάρτυς μου είναι ο Θεός
πως νοιώθω τυχερός γιατί σαρανταρίζω.
Σαρανταρίζω κι ακόμα κοίτα χαρίζω
στιγμές μες το ποτήρι μου, στιγλες το γεμίζω
αναπολώ και συνηθίζω το χρόνο που περνάει
να με γερνάει το συνηθίζω και ξεχωρίζω
σιγά σιγά όλα εκείνα που κάθισαν επάνω μου
από τύχη ή από γκίνια, κρατάω όλα τα όμορφα
παλεύω την ρουτίνα που ακόμα προσπαθεί
να με πνίξει σαν σουρντίνα.
Δεν χαμηλώνω ένταση, παλμούς δεν ρίχνω κάτω
οτι περνά απ’το χέρι μου με ευλάβεια το πράττω
κουβέντα δεν το κάνω, στη θεωρία το χάνω
η πράξη πάντα ήθελε ένα λόγο παραπάνω
όχι πάρα πολλούς γι’αυτό και αποφεύγω
να έχω τα πολλά πολλά χωρίς να υπεκφευγω
τους φίλους μου διαλέγω, το ξύδι μου επιλέγω
τα λόγια τα περίσσεια τώρα πια δεν τα ζηλεύω
ακόμα τραγουδάω, τις νύχτες σαν μεθάω
κατάλοιπα από το παρελθόν με ευλάβεια τα κρατάω
ακόμα δίνω χρώμα στον άχρωμο τον δρόμο
κι ακόμα προσπαθώ να φιλιώσω με τον χρόνο
που είτε φίλος είτε εχθρός
γλυκός είτε πικρός μια χάνω μια κερδίζω
μάρτυς μου είναι ο Θεός
πως νοιώθω τυχερός γιατί σαρανταρίζω.
Σαρανταρίζω κι ίσως να παραξενίζω
λεμόνι που και που η ζωή και που και που ξινίζω
ιδίως σαν αντικρίζω καθώς σαρανταρίζω
να μην αλλάζει τίποτα το γκρίζο να ‘ναι γκρίζο
βαδίζω σε έναν δρόμο γεμάτο με απορίες
γιατί η γενιά μου να πεσε σε τέτοιες συγκυρίες
ας μην το αναλύσω γιατί θα εξαπολήσω
πυρά προς όλες τις πλευρές να μην το συνεχίσω
γιατί σαρανταρίζω και πόσο με κουράζει
να εξηγώ το αυτονόητο με αηδιάζει
και να επαναλαμβάνω ότι σαρανταρίζω
το λέω το γαμημένο όμως δεν το συνηθίζω
γι αυτό ίσως το γράφω εδώ και δέκα χρόνια
τριανταρίζω άρχισε σαρανταρίζω ακόμα
ακόμα ψάχνω να βρω παράθυρο στον ήλιο
ακόμα ανησυχώ για τον καλύτερο μου φίλο
ακόμα ονειρεύομαι, ακόμα αποζητάω, ακόμα δεν βολεύομαι
ακόμα τριγυρνάω, ακόμα ρίχνω αλάτι στη πληγή μου
για τον πόνο γουστάρω κάθε χρόνο να υποδέχομαι τον χρόνο
που είτε φίλος είτε εχθρός
γλυκός είτε πικρός μια χάνω μια κερδίζω
μάρτυς μου είναι ο Θεός
πως νοιώθω τυχερός γιατί σαρανταρίζω.
Σαρανταρίζω και πιο πολύ βωμολοχίζω
φαρμάκι που και που η ζωή και που και που πικρίζω
με πιάνω να φρικάρω χωρίς λόγο και αιτία
γνωρίζω ο βλαξ αλλιώς κλείνεται η βωμολοχία
για κοίτα καλή ώρα θα φταίει η αλητεία
που άρχισε να πνίγεται μέσα στην ησυχία
και μέσα στη γαλήνη αυτή της οικογένειας
το όπλο του συστήματος άρα και τις ανέχειας
αυτών των καραγκιόζιδων και των σαρανταρίζω
με πιάνω τελευταίως στα πικρά μου να γλυκίζω
και να διαλακτίζω να φτιάνω νέες λέξεις
βλέποντας και ειδήσεις έμαθα ποιος είναι ο Αλέξης
τρομάζω που γνωρίζω αυτά που ξέρουν κι άλλοι
τρομάζω που άρχισε να έχει ποιότητα η ζάλη
γουστάρω και συνάμα αυτό δεν είναι πράμα
να γράψω σκέφτομαι και στον Αι Βασίλη γράμμα.
Σαρανταρίζω, μαλάκες απομαγνητίζω
και την ψυχούλα μου άρχισα να την θωρακίζω
την γέμιζα πληγές την φόρτωνα με λάθη
ήρθε η ώρα να της βάλω αυτό το πικραγκάθι
και να την εστολίσω με χρώματα όπως πρέπει
τα νέα θα σας τα πω στα πενήντα αν επιτρέπει
ετούτος ο Θεός που νοιώθω ότι με βλέπει
και κάποιες αμαρτίες μάλλον μου τις παραβλέπει
όμως να σταματήσω νομίζω ήρθε η ώρα
όλα καλά μέχρι εδώ όλα καλά ως τώρα
και ένα ευχαριστώ για όλα αυτά που έχουμε
η αχαριστία ένα προσόν που δεν το εκατέχουμε
Σαρανταρίζω να δω πότε θα σταματήσω
ετούτο το τραγούδι με κουβέντες να ποτίζω
όμως θα μου θυμίζω καθώς σαρανταρίζω
ξύπνιο να με κρατάω και να μην με αποκοιμίζω.
Εσύ όμως μόλις ξύπνησες και άρχισες να ζητάς
έτσι να κάνεις πάντα έτσι να πολεμάς
σα δέντρο να θεριεύεις και σα βουνό να στέκεσαι
τους καταπατητές σου πάντα να τους αντιστέκεσαι
και το ωραία ρίμα εσύ είσαι το ποίημα
το κλάμα σου τραγούδι μου και στο γιαλό το κύμα
το ρήμα αγαπώ μου ‘μαθες να το κλίνω
για να σε βλέπω να γελάς φαρμάκια καταπίνω
όμως σαρανταρίζω ξανά πίσω στο θέμα
θα έγραφα πολλά χωρίς ίχνος από ψέμα
να μην πενηνταρίσω λέω να σταματήσω
Χριστούγεννα είναι απόψε μην το παραγαμήσω
|
Ite fílos ite echthrós
glikós ite pikrós mia cháno mia kerdízo
mártis mu ine o Theós
pos niótho ticherós giatí sarantarízo.
Sarantarízo ki akóma kita charízo
stigmés mes to potíri mu, stigles to gemízo
anapoló ke sinithízo to chróno pu pernái
na me gernái to sinithízo ke ksechorízo
sigá sigá óla ekina pu káthisan epáno mu
apó tíchi í apó gkínia, kratáo óla ta ómorfa
palevo tin rutína pu akóma prospathi
na me pníksi san surntína.
Den chamilóno éntasi, palmus den ríchno káto
oti perná ap’to chéri mu me evlávia to prátto
kuvénta den to káno, sti theoría to cháno
i práksi pánta íthele éna lógo parapáno
óchi pára pollus gi’aftó ke apofevgo
na écho ta pollá pollá chorís na ipekfevgo
tus fílus mu dialégo, to ksídi mu epilégo
ta lógia ta períssia tóra pia den ta zilevo
akóma tragudáo, tis níchtes san metháo
katálipa apó to parelthón me evlávia ta kratáo
akóma díno chróma ston áchromo ton drómo
ki akóma prospathó na filióso me ton chróno
pu ite fílos ite echthrós
glikós ite pikrós mia cháno mia kerdízo
mártis mu ine o Theós
pos niótho ticherós giatí sarantarízo.
Sarantarízo ki ísos na paraksenízo
lemóni pu ke pu i zoí ke pu ke pu ksinízo
idíos san antikrízo kathós sarantarízo
na min allázi típota to gkrízo na ‘ne gkrízo
vadízo se énan drómo gemáto me aporíes
giatí i geniá mu na pese se téties sigkiríes
as min to analíso giatí tha eksapolíso
pirá pros óles tis plevrés na min to sinechíso
giatí sarantarízo ke póso me kurázi
na eksigó to aftonóito me aidiázi
ke na epanalamváno óti sarantarízo
to léo to gamiméno ómos den to sinithízo
gi aftó ísos to gráfo edó ke déka chrónia
triantarízo árchise sarantarízo akóma
akóma psáchno na vro paráthiro ston ílio
akóma anisichó gia ton kalítero mu fílo
akóma onirevome, akóma apozitáo, akóma den volevome
akóma trigirnáo, akóma ríchno aláti sti pligí mu
gia ton póno gustáro káthe chróno na ipodéchome ton chróno
pu ite fílos ite echthrós
glikós ite pikrós mia cháno mia kerdízo
mártis mu ine o Theós
pos niótho ticherós giatí sarantarízo.
Sarantarízo ke pio polí vomolochízo
farmáki pu ke pu i zoí ke pu ke pu pikrízo
me piáno na frikáro chorís lógo ke etía
gnorízo o vlaks alliós klinete i vomolochía
gia kita kalí óra tha ftei i alitia
pu árchise na pnígete mésa stin isichía
ke mésa sti galíni aftí tis ikogénias
to óplo tu sistímatos ára ke tis anéchias
aftón ton karagkiózidon ke ton sarantarízo
me piáno telefteos sta pikrá mu na glikízo
ke na dialaktízo na ftiáno nées léksis
vlépontas ke idísis ématha pios ine o Aléksis
tromázo pu gnorízo aftá pu ksérun ki álli
tromázo pu árchise na échi piótita i záli
gustáro ke sináma aftó den ine práma
na grápso skéftome ke ston E Oasíli grámma.
Sarantarízo, malákes apomagnitízo
ke tin psichula mu árchisa na tin thorakízo
tin gémiza pligés tin fórtona me láthi
írthe i óra na tis válo aftó to pikragkáthi
ke na tin estolíso me chrómata ópos prépi
ta néa tha sas ta po sta penínta an epitrépi
etutos o Theós pu niótho óti me vlépi
ke kápies amartíes mállon mu tis paravlépi
ómos na stamatíso nomízo írthe i óra
óla kalá méchri edó óla kalá os tóra
ke éna efcharistó gia óla aftá pu échume
i acharistía éna prosón pu den to ekatéchume
Sarantarízo na do póte tha stamatíso
etuto to tragudi me kuvéntes na potízo
ómos tha mu thimízo kathós sarantarízo
ksípnio na me kratáo ke na min me apokimízo.
Esí ómos mólis ksípnises ke árchises na zitás
étsi na kánis pánta étsi na polemás
sa déntro na therievis ke sa vunó na stékese
tus katapatités su pánta na tus antistékese
ke to orea ríma esí ise to piima
to kláma su tragudi mu ke sto gialó to kíma
to ríma agapó mu ‘mathes na to klíno
gia na se vlépo na gelás farmákia katapíno
ómos sarantarízo ksaná píso sto théma
tha égrafa pollá chorís íchnos apó pséma
na min penintaríso léo na stamatíso
Christugenna ine apópse min to paragamíso
|
