Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
η νύχτα θα βρει την πλατεία
ο θυρωρός μας δίπλα στην πόρτα
χαμογελά στην πελατεία.
Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
η νύχτα θα βρει την πλατεία
ο Γιάννης, ο Πέτρος, η Γιώτα,
γαρδένιες τραγούδια κι αστεία.
Κουβέντες στην τύχη για κάποιον Μαρίνο
που κάνει τον κλόουν και τον θεατρίνο
και πάλι τραγούδια μαζί με φιλιά
στους δρόμους, στα πάρκα, σε κάποια σκαλιά.
Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
η νύχτα θα βρει την πλατεία
πέντ’ έξι γκαρσόνια στη ρότα
που βγάζει γραμμή στα Χαυτεία.
Ταξί μοιρασμένο στα πέντε στα έξι
τσιγάρο φαρμάκι και ούτε μια λέξη
μονάχα ένα γεια σου κοντά στο πρωί
τι όμορφο πράγμα που είν’ η ζωή.
Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
η αίθουσα τούτη θ’ αδειάσει
και κει στα τραπέζια τα πρώτα
θα `ρθει η ερημιά να κουρνιάσει.
Και τότε εγώ ο θεατρίνος,
ο κλόουν κι ο τραγουδιστής
στο καμαρίνι θα λουφάξω
ίδιος φονιάς, ίδιος ληστής.
Μπογιές και κρέμες και καθρέφτες
και κόσμος γύρω μου σωρό.
“Μπράβο σας είσαστε αρτίστας,
ήρθα για να σας συγχαρώ”.
Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
κανείς δε θα μείνει εδώ γύρω
κι εγώ μοναχός μου όπως πρώτα
σε κάποια καρέκλα θα γείρω.
Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
κι εγώ ο πολύς ο σπουδαίος
θα φύγω απ’ την πίσω πόρτα
σκυφτός, σιωπηλός, τελευταίος.
Προσμένοντας να ‘ρθει η νύχτα και πάλι
ν’ ανάψουν τα φώτα να αρχίσει η ζάλη
να νιώσω στο πάλκο πως είμαι ένα κάτι
κι ας πάω να πλαγιάσω σ’ ένα άδειο κρεβάτι.
Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
η νύχτα θα βρει την πλατεία
μα σαν θα διαβείτε την πόρτα
μη πείτε πως το `λεγα αστεία.
Δεν ξέρετε τι είναι σκιά και σκοτάδι
μετά απ’ τον ήλιο μετά από το χάδι.
Δεν ξέρετε αλήθεια πόσο είναι φτωχοί
αυτοί που τα φώτα τους δίνουν ψυχή.
|
Se lígo tha svísun ta fóta
i níchta tha vri tin platia
o thirorós mas dípla stin pórta
chamogelá stin pelatia.
Se lígo tha svísun ta fóta
i níchta tha vri tin platia
o Giánnis, o Pétros, i Gióta,
gardénies tragudia ki astia.
Kuvéntes stin tíchi gia kápion Maríno
pu káni ton klóun ke ton theatríno
ke páli tragudia mazí me filiá
stus drómus, sta párka, se kápia skaliá.
Se lígo tha svísun ta fóta
i níchta tha vri tin platia
pént’ éksi gkarsónia sti róta
pu vgázi grammí sta Chaftia.
Taksí mirasméno sta pénte sta éksi
tsigáro farmáki ke ute mia léksi
monácha éna gia su kontá sto pri
ti ómorfo prágma pu in’ i zoí.
Se lígo tha svísun ta fóta
i ethusa tuti th’ adiási
ke ki sta trapézia ta próta
tha `rthi i erimiá na kurniási.
Ke tóte egó o theatrínos,
o klóun ki o tragudistís
sto kamaríni tha lufákso
ídios foniás, ídios listís.
Bogiés ke krémes ke kathréftes
ke kósmos giro mu soró.
“Brávo sas isaste artístas,
írtha gia na sas sigcharó”.
Se lígo tha svísun ta fóta
kanis de tha mini edó giro
ki egó monachós mu ópos próta
se kápia karékla tha giro.
Se lígo tha svísun ta fóta
ki egó o polís o spudeos
tha fígo ap’ tin píso pórta
skiftós, siopilós, telefteos.
Prosménontas na ‘rthi i níchta ke páli
n’ anápsun ta fóta na archísi i záli
na nióso sto pálko pos ime éna káti
ki as páo na plagiáso s’ éna ádio kreváti.
Se lígo tha svísun ta fóta
i níchta tha vri tin platia
ma san tha diavite tin pórta
mi pite pos to `lega astia.
Den ksérete ti ine skiá ke skotádi
metá ap’ ton ílio metá apó to chádi.
Den ksérete alíthia póso ine ftochi
afti pu ta fóta tus dínun psichí.
|