Πάντα ονειρευόμουν, τελεία.
Δρόμους ανοιχτούς και τοπία.
Μόνο γκάζια, δεν έχω φρένα.
Μετρημένα τα σπουδαία στη σπατάλη.
Μόνος μου εχθρός ο εαυτός μου,
μες στη φασαρία του κόσμου.
Ράδιο ανοιχτό να ρωτάει
αν κρατάει η αγάπη η μεγάλη.
Δε μετράω τη ζωή σε προβλήματα,
τη μετράω σ’ εμμονές και κολλήματα.
Σε φωνές, σε κουμπιά και σε χιόνια,
σε σταθμούς και σε ηχεία
Δε μετράω τη ζωή σε χαλάσματα,
τη μετράω σε ουράνια πλάσματα,
σε νύχτιες, σε ταξίδια, σε χρόνια,
σε στιγμές την ευτυχία.
Πάντα ονειρευόμουν και τέρμα.
Είχα τα τραγούδια στο αίμα.
Μόνο έτσι άλλο δεν ξέρω, διαφέρω,
είμαι αγύριστο κεφάλι.
Δε μετράω τη ζωή σε προβλήματα,
τη μετράω σ’ εμμονές και κολλήματα.
Σε φωνές, σε κουμπιά και σε χιόνια,
σε σταθμούς και σε ηχεία
Δε μετράω τη ζωή σε χαλάσματα,
τη μετράω σε ουράνια πλάσματα,
σε νύχτιες, σε ταξίδια, σε χρόνια,
σε στιγμές την ευτυχία.
|
Pánta onirevómun, telia.
Drómus anichtus ke topía.
Móno gkázia, den écho fréna.
Metriména ta spudea sti spatáli.
Mónos mu echthrós o eaftós mu,
mes sti fasaría tu kósmu.
Rádio anichtó na rotái
an kratái i agápi i megáli.
De metráo ti zoí se provlímata,
ti metráo s’ emmonés ke kollímata.
Se fonés, se kubiá ke se chiónia,
se stathmus ke se ichia
De metráo ti zoí se chalásmata,
ti metráo se uránia plásmata,
se níchties, se taksídia, se chrónia,
se stigmés tin eftichía.
Pánta onirevómun ke térma.
Icha ta tragudia sto ema.
Móno étsi állo den kséro, diaféro,
ime agiristo kefáli.
De metráo ti zoí se provlímata,
ti metráo s’ emmonés ke kollímata.
Se fonés, se kubiá ke se chiónia,
se stathmus ke se ichia
De metráo ti zoí se chalásmata,
ti metráo se uránia plásmata,
se níchties, se taksídia, se chrónia,
se stigmés tin eftichía.
|