Σε θάμπωσαν τα λούσα και τα πλούτη,
πουλήθηκες και συ για λίγο χρήμα,
έπαψες πια να μ’ αγαπάς, μα σου το λέω, όπως πας,
να το ξέρεις πως εσύ, θα’ σαι το θύμα,
έπαψες πια να μ’ αγαπάς, μα σου το λέω, όπως πας,
να το ξέρεις πως εσύ, θα’ σαι το θύμα.
Αυτός ο δρόμος τώρα που’ χεις πάρει,
γιομάτος ειν’ καημούς και καταφρόνια,
στο βούρκο που θα κυλιστείς, θα `ρθει στιγμή να κουραστείς
και δε θα βρεις πουθενά καμιά συμπόνια
στο βούρκο που θα κυλιστείς, θα `ρθει στιγμή να κουραστείς
και δε θα βρεις πουθενά καμιά συμπόνια.
Θα ζεις χωρίς αγάπη και ελπίδα,
δε θα γυρνά κανείς να σε κοιτάξει,
θα `ρθεις κλαμένη μια βραδιά, να μου ζητάς παρηγοριά,
το πουλί θα έχει πια τότε πετάξει,
θα `ρθεις κλαμένη μια βραδιά, να μου ζητάς παρηγοριά,
το πουλί θα έχει πια τότε πετάξει.
Θα `ρθεις κλαμένη μια βραδιά, να μου ζητάς παρηγοριά,
το πουλί θα έχει πια τότε πετάξει.
|
Se thábosan ta lusa ke ta pluti,
pulíthikes ke si gia lígo chríma,
épapses pia na m’ agapás, ma su to léo, ópos pas,
na to kséris pos esí, tha’ se to thíma,
épapses pia na m’ agapás, ma su to léo, ópos pas,
na to kséris pos esí, tha’ se to thíma.
Aftós o drómos tóra pu’ chis pári,
giomátos in’ kaimus ke katafrónia,
sto vurko pu tha kilistis, tha `rthi stigmí na kurastis
ke de tha vris puthená kamiá sibónia
sto vurko pu tha kilistis, tha `rthi stigmí na kurastis
ke de tha vris puthená kamiá sibónia.
Tha zis chorís agápi ke elpída,
de tha girná kanis na se kitáksi,
tha `rthis klaméni mia vradiá, na mu zitás parigoriá,
to pulí tha échi pia tóte petáksi,
tha `rthis klaméni mia vradiá, na mu zitás parigoriá,
to pulí tha échi pia tóte petáksi.
Tha `rthis klaméni mia vradiá, na mu zitás parigoriá,
to pulí tha échi pia tóte petáksi.
|