|
Νιώθω τα δικά σου χείλη, όταν με φιλάς
Και τα λόγια που μου λες, να καίνε σαν φωτιά
Και ατελείωτα ταξίδια, απ’τους χτύπους της καρδιάς
Όλα τ’ άλλαξες, μες σε μια βραδιά
Σε θέλω, πεθαίνω μαζί σου αρρωσταίνω
Εσύ είσαι το φως μου, εσύ ο άνθρωπός μου
Σε θέλω, πεθαίνω μαζί σου αρρωσταίνω
Στιγμή εγώ δεν κάνω, μακριά σου θα πεθάνω.
Νιώθω το ζεστό σου βλέμμα, όταν με κοιτάς
Και τα γλυκά σου μάτια, στολίδι της βραδιάς
Στον έρωτα σου αφήνομαι, εσύ να με κρατάς
Και να ακούω μες τη νύχτα πόσο μ’αγαπάς.
Σε θέλω, πεθαίνω μαζί σου αρρωσταίνω
Εσύ είσαι το φως μου, εσύ ο άνθρωπός μου
Σε θέλω, πεθαίνω μαζί σου αρρωσταίνω
Στιγμή εγώ δεν κάνω, μακριά σου θα πεθάνω
|
Niótho ta diká su chili, ótan me filás
Ke ta lógia pu mu les, na kene san fotiá
Ke ateliota taksídia, ap’tus chtípus tis kardiás
Όla t’ állakses, mes se mia vradiá
Se thélo, petheno mazí su arrosteno
Esí ise to fos mu, esí o ánthropós mu
Se thélo, petheno mazí su arrosteno
Stigmí egó den káno, makriá su tha petháno.
Niótho to zestó su vlémma, ótan me kitás
Ke ta gliká su mátia, stolídi tis vradiás
Ston érota su afínome, esí na me kratás
Ke na akuo mes ti níchta póso m’agapás.
Se thélo, petheno mazí su arrosteno
Esí ise to fos mu, esí o ánthropós mu
Se thélo, petheno mazí su arrosteno
Stigmí egó den káno, makriá su tha petháno
|
