Δεν είναι κάθε μέρα πασχαλιά
και τα Χριστούγεννα αργούν ακόμα
περνάνε οι ώρες στο γραφείο τόσο αργά
μέχρι να βρούνε τα χείλια μου το δικό σου στόμα
Μα νιώθω κάτι τώρα πως αλλάζει
Και σαν ανοίγει φαίνεται ο ουρανός
Σαν αετός ο αέρας με αρπάζει
Και μέσα στη λιακάδα τρέχω σαν τρελός
Σήμερα γιορτάζω γιατί πάλι θα σε δω
τα καλά μου βάζω και τρέχω να σε βρω
Σήμερα γιορτάζω έχω λόγο σοβαρό
γιατί με σένα αλλάζω, μαζί σου ξαναζώ
Είναι η ζωή που κάθε ώρα λιγοστεύει
κι εγώ δεν είμαι πια ένα καρτούν
Έναν ένα ο χρόνος μας ξοδεύει
Κι άλλοι τόσοι πίσω ακολουθούν
μα νιώθω κάτι τώρα έχει αλλάξει
και παίρνω παράταση ζωής
κι ο θάνατος πετσέτα έχει πετάξει
κι εγώ απ’ τη χαρά μου που θα ‘ρθεις
|
Den ine káthe méra paschaliá
ke ta Christugenna argun akóma
pernáne i óres sto grafio tóso argá
méchri na vrune ta chilia mu to dikó su stóma
Ma niótho káti tóra pos allázi
Ke san anigi fenete o uranós
San aetós o aéras me arpázi
Ke mésa sti liakáda trécho san trelós
Símera giortázo giatí páli tha se do
ta kalá mu vázo ke trécho na se vro
Símera giortázo écho lógo sovaró
giatí me séna allázo, mazí su ksanazó
Ine i zoí pu káthe óra ligostevi
ki egó den ime pia éna kartun
Έnan éna o chrónos mas ksodevi
Ki álli tósi píso akoluthun
ma niótho káti tóra échi alláksi
ke perno parátasi zoís
ki o thánatos petséta échi petáksi
ki egó ap’ ti chará mu pu tha ‘rthis
|