Έπιασε να πέφτει η νύχτα
Σκάρλετ Ο’ Χάρα
Κι απομείναμε οι δυο μας ξανά
Βλέπω τη ζωή σου όλη με δυο τσιγάρα
Κι όσα παίρνει ο άνεμος μου τα ‘δωσε η καρδιά
Την πόρτα κλείσε
Θα κάνει διάλειμμα σε λίγο
Σκάρλετ δε θα φύγεις δε θα φύγω
Σκάρλετ η ζωή είναι σινεμά
Μη κλαις και πες μου
Πάλι την κουβέντα τη μεγάλη
Σκάρλετ πιο καλά να το σκεφτούμε
Αύριο αυτό που μας πονά
Μας περικυκλώνουν φλόγες
Σκάρλετ Ο’ Χάρα
Κι όταν φτάνουμε σπίτι, κανείς
Μέσα στη βοή του κόσμου
Και στην αντάρα
Όσα παίρνει ο άνεμος θα ‘μαστε κι εμείς
Την πόρτα κλείσε
Κι έλα, γράφει τέλος η οθόνη
Σκάρλετ σαν ταινία που τελειώνει
Πάντα το γιατί που μας πονά
|
Έpiase na péfti i níchta
Skárlet O’ Chára
Ki apominame i dio mas ksaná
Olépo ti zoí su óli me dio tsigára
Ki ósa perni o ánemos mu ta ‘dose i kardiá
Tin pórta klise
Tha káni diálimma se lígo
Skárlet de tha fígis de tha fígo
Skárlet i zoí ine sinemá
Mi kles ke pes mu
Páli tin kuvénta ti megáli
Skárlet pio kalá na to skeftume
Avrio aftó pu mas poná
Mas perikiklónun flóges
Skárlet O’ Chára
Ki ótan ftánume spíti, kanis
Mésa sti voí tu kósmu
Ke stin antára
Όsa perni o ánemos tha ‘maste ki emis
Tin pórta klise
Ki éla, gráfi télos i othóni
Skárlet san tenía pu telióni
Pánta to giatí pu mas poná
|