|
Βόλτες στην παραλία,
της μοναξιάς τοπία,
κι είσαι εκεί, σκιά στη γη.
Στιγμές μεγάλες και μοναδικές,
σε γέλια, κλάματα και σε βροχές,
σπας τις σιωπές.
Είσαι δίπλα μου, στα ξενύχτια μου, γλείφεις τόσες πληγές.
Έχεις μάτια θλιμμένα,
μ’ αγαπάς, αλλά δεν μπορείς να μου το πεις.
Πιο πιστό κι από μένα,
είσαι εκεί όταν δεν είναι άλλος κανείς.
Αγριεύεις στο ψέμα,
πιο αθώα από άνθρωπο έχεις ψυχή,
κι εγκατάλειψης βλέμμα,
όταν φεύγω και κρατάω το κλειδί.
Μου θυμίζεις εμένα.
Όταν λυγίζω, ή σπάω,
σε μένα όταν ξεσπάω,
είναι εκεί, σκιά στη γη.
Όταν φοβάμαι κι είμ’ ανασφαλής,
για κάποιον είμαι το κέντρο της γης·
κι αν εσύ δε φανείς.
Είναι δίπλα μου, στα ξενύχτια μου,
σα σκιά μου στη γη.
Έχει μάτια θλιμμένα,
μ’ αγαπάει, μα δεν μπορεί να μου το πει.
Μου θυμίζει εσένα,
το πιστό μου, το αλλοπρόσαλλο σκυλί.
Αγριεύει στο ψέμα,
πιο αθώα από άνθρωπο έχει ψυχή,
κι εγκατάλειψης βλέμμα,
όταν φεύγω και κρατάω το κλειδί.
Μου θυμίζει εμένα.
|
Oóltes stin paralía,
tis monaksiás topía,
ki ise eki, skiá sti gi.
Stigmés megáles ke monadikés,
se gélia, klámata ke se vrochés,
spas tis siopés.
Ise dípla mu, sta kseníchtia mu, glifis tóses pligés.
Έchis mátia thlimména,
m’ agapás, allá den boris na mu to pis.
Pio pistó ki apó ména,
ise eki ótan den ine állos kanis.
Agrievis sto pséma,
pio athóa apó ánthropo échis psichí,
ki egkatálipsis vlémma,
ótan fevgo ke kratáo to klidí.
Mu thimízis eména.
Όtan ligizo, í spáo,
se ména ótan ksespáo,
ine eki, skiá sti gi.
Όtan fováme ki im’ anasfalís,
gia kápion ime to kéntro tis gis·
ki an esí de fanis.
Ine dípla mu, sta kseníchtia mu,
sa skiá mu sti gi.
Έchi mátia thlimména,
m’ agapái, ma den bori na mu to pi.
Mu thimízi eséna,
to pistó mu, to alloprósallo skilí.
Agrievi sto pséma,
pio athóa apó ánthropo échi psichí,
ki egkatálipsis vlémma,
ótan fevgo ke kratáo to klidí.
Mu thimízi eména.
|
