Αναστενάζω και πονώ, που `φυγες από μένα
και μ’ άφησες μονάχο μου, σκληρή καρδιά και πήγες για τα ξένα
και μ’ άφησες μονάχο μου, σκληρή καρδιά και πήγες για τα ξένα.
Αφού ήσουνα σκληρόκαρδη, γιατί να μου μιλήσεις
και με τους φίλους που `μουνα, σκληρή καρδιά, εσύ να με χωρίσεις
και με τους φίλους που `μουνα, σκληρή καρδιά, εσύ να με χωρίσεις.
Καλά καλά να το σκεφτείς, αυτό που μου ‘χεις κάνει,
που μ’ άναψες τρανή πληγή, σκληρόκαρδη και δεν μπορεί να γιάνει,
που μ’ άναψες τρανή πληγή, σκληρόκαρδη και δεν μπορεί να γιάνει
|
Anastenázo ke ponó, pu `figes apó ména
ke m’ áfises monácho mu, sklirí kardiá ke píges gia ta kséna
ke m’ áfises monácho mu, sklirí kardiá ke píges gia ta kséna.
Afu ísuna sklirókardi, giatí na mu milísis
ke me tus fílus pu `muna, sklirí kardiá, esí na me chorísis
ke me tus fílus pu `muna, sklirí kardiá, esí na me chorísis.
Kalá kalá na to skeftis, aftó pu mu ‘chis káni,
pu m’ ánapses traní pligí, sklirókardi ke den bori na giáni,
pu m’ ánapses traní pligí, sklirókardi ke den bori na giáni
|