Θα ‘βρισκα κοντά σου πόνο
το ‘χα δει στο πρώτο βλέμμα
μ’ άλλο να το ζεις στο αίμα
κι άλλο στ’ όνειρό σου μόνο.
Τα σημάδια με τρομάξαν
κι ήρθα όλο καρδιοχτύπι
με ταπείνωσαν οι κήποι
και τα μάτια σου π’ αλλάξαν.
Τα μάτια τα σμαράγδινα
να τα ‘λιωνα, να τα ‘γδυνα
να τα ‘πνιγα στο ρέμα
πριν με γεμίσουν πίκρισμα
εκεί, στο πρώτο αντίκρισμα
εκεί, στο πρώτο βλέμμα.
Ουρανούς ο δρόμος δείχνει
ν’ ανεβώ και να σ’ αφήσω
μα η βροχή με φέρνει πίσω
και στο τζάμι σου με ρίχνει
Το ‘χε η μοίρα στα γραμμένα
και με κλάμα δεν ξεγράφει
τα ματάκια σου σαν τάφοι
πως θ’ ανοίγανε για μένα.
|
Tha ‘vriska kontá su póno
to ‘cha di sto próto vlémma
m’ állo na to zis sto ema
ki állo st’ óniró su móno.
Ta simádia me tromáksan
ki írtha ólo kardiochtípi
me tapinosan i kípi
ke ta mátia su p’ alláksan.
Ta mátia ta smarágdina
na ta ‘liona, na ta ‘gdina
na ta ‘pniga sto réma
prin me gemísun píkrisma
eki, sto próto antíkrisma
eki, sto próto vlémma.
Oiranus o drómos dichni
n’ anevó ke na s’ afíso
ma i vrochí me férni píso
ke sto tzámi su me ríchni
To ‘che i mira sta gramména
ke me kláma den ksegráfi
ta matákia su san táfi
pos th’ anigane gia ména.
|