|
Ποτέ δε ρώτησες να μάθεις τ’ όνομά μου…
και ποια ζωή κρύβεται πίσω απ’ αυτό
ποια καλοκαίρια έχουν σβήσει στα σκαλιά μου
και ποιους χειμώνες κουμαντάρω για να ζω…
Σπάσ’ τη βιτρίνα κι έλα μέσα να με κλέψεις!
κι ας έχεις πάντα μες στην τσέπη το κλειδί
σπάσ’ τη βιτρίνα, μπες και μείνε όσο αντέξεις
όταν θα δεις πως ξεπαγιάζει η ψυχή!
Ποτέ δεν έμαθες να γράφεις τ’ όνομά μου
σε κάθε γράμμα του τι έχει χαραχτεί
ήτανε πάντα ανοιχτά τα σύνορά μου
μα εσύ δεν πέρασες ποτέ σου από `κει
Σπάσ’ τη βιτρίνα κι έλα μέσα να με κλέψεις!
κι ας έχεις πάντα μες στην τσέπη το κλειδί
σπάσ’ τη βιτρίνα, μπες και μείνε όσο αντέξεις
όταν θα δεις πως ξεπαγιάζει η ψυχή!
|
Poté de rótises na máthis t’ ónomá mu…
ke pia zoí krívete píso ap’ aftó
pia kalokeria échun svísi sta skaliá mu
ke pius chimónes kumantáro gia na zo…
Spás’ ti vitrína ki éla mésa na me klépsis!
ki as échis pánta mes stin tsépi to klidí
spás’ ti vitrína, bes ke mine óso antéksis
ótan tha dis pos ksepagiázi i psichí!
Poté den émathes na gráfis t’ ónomá mu
se káthe grámma tu ti échi charachti
ítane pánta anichtá ta sínorá mu
ma esí den pérases poté su apó `ki
Spás’ ti vitrína ki éla mésa na me klépsis!
ki as échis pánta mes stin tsépi to klidí
spás’ ti vitrína, bes ke mine óso antéksis
ótan tha dis pos ksepagiázi i psichí!
|
