|
Ο Στάθης ο Κοντώσης, τσακάλι κι αετός,
με πείρα και με γνώσεις, προδόθηκε κι αυτός.
Να πάει να τη δείρει δεν είναι αντρικό,
αλλά και το ποτήρι δεν είναι γιατρικό.
Στάθη Κοντώση, Στάθη Κοντώση,
για μιαν αγάπη κλάψανε τόσοι.
Άσ’ την καρδιά σου να ξαλαφρώσει,
Στάθη Κοντώση, Στάθη Κοντώση.
Απότομα και πάτο τραβάει το ρακί,
αρχίνησε Σαββάτο και μπήκε Κυριακή.
Δεν κλαίει, δε δακρύζει, κι ας πόνεσε πολύ,
το δάκρυ το νομίζει πως είναι προσβολή.
Στάθη Κοντώση, Στάθη Κοντώση,
για μιαν αγάπη κλάψανε τόσοι.
Άσ’ την καρδιά σου να ξαλαφρώσει,
Στάθη Κοντώση, Στάθη Κοντώση.
|
O Státhis o Kontósis, tsakáli ki aetós,
me pira ke me gnósis, prodóthike ki aftós.
Na pái na ti diri den ine antrikó,
allá ke to potíri den ine giatrikó.
Státhi Kontósi, Státhi Kontósi,
gia mian agápi klápsane tósi.
Άs’ tin kardiá su na ksalafrósi,
Státhi Kontósi, Státhi Kontósi.
Apótoma ke páto travái to rakí,
archínise Savváto ke bíke Kiriakí.
Den klei, de dakrízi, ki as pónese polí,
to dákri to nomízi pos ine prosvolí.
Státhi Kontósi, Státhi Kontósi,
gia mian agápi klápsane tósi.
Άs’ tin kardiá su na ksalafrósi,
Státhi Kontósi, Státhi Kontósi.
|
