Στα βράχια της Πειραϊκής
κοιμάται ο Στέλιος ο μπεκρής
Κοιμάται κι ονειρεύεται
πως την αυγή παντρεύεται
Παντρεύεται με τη μικρή
που τον κατάντησε μπεκρή
Στα βράχια της Πειραϊκής
ξυπνάει ο Στέλιος ο μπεκρής
Ξυπνάει κι είναι μόνος του
κι είναι βαρύς ο πόνος του
Κι όπως θυμάται τη μικρή
η μοναξιά του είναι πικρή
Στα βράχια της Πειραϊκής
κλαίει ο Στέλιος ο μπεκρής
Πονάει για τη μοίρα του
και για τον χαρακτήρα του
Και για την άπιστη μικρή
που τον κατάντησε μπεκρή
|
Sta vráchia tis Piraikís
kimáte o Stélios o bekrís
Kimáte ki onirevete
pos tin avgí pantrevete
Pantrevete me ti mikrí
pu ton katántise bekrí
Sta vráchia tis Piraikís
ksipnái o Stélios o bekrís
Ksipnái ki ine mónos tu
ki ine varís o pónos tu
Ki ópos thimáte ti mikrí
i monaksiá tu ine pikrí
Sta vráchia tis Piraikís
klei o Stélios o bekrís
Ponái gia ti mira tu
ke gia ton charaktíra tu
Ke gia tin ápisti mikrí
pu ton katántise bekrí
|