Απόψε πάλι η νύχτα δεν περνάει
και όλα είναι πόνος και βραχνάς,
στην πόρτα σου το βήμα μου με πάει
κι ας ξέρω ότι πια δε μ’ αγαπάς.
Στα δυο σου χέρια είν’ η ζωή μου,
στα δυο σου χέρια κάθε στιγμή μου.
Στα δυο σου χέρια όνειρα κάνω,
αν δε γυρίσεις στην τρέλα φτάνω.
Απόψε πάλι η νύχτα με τρομάζει,
οι άδειες ώρες στάζουν ενοχές.
Συγγνώμη η καρδιά μου σου φωνάζει
κι ας ξέρω πως για όλα εσύ φταις.
|
Apópse páli i níchta den pernái
ke óla ine pónos ke vrachnás,
stin pórta su to víma mu me pái
ki as kséro óti pia de m’ agapás.
Sta dio su chéria in’ i zoí mu,
sta dio su chéria káthe stigmí mu.
Sta dio su chéria ónira káno,
an de girísis stin tréla ftáno.
Apópse páli i níchta me tromázi,
i ádies óres stázun enochés.
Singnómi i kardiá mu su fonázi
ki as kséro pos gia óla esí ftes.
|