|
Μη φοβηθείς και μην αργείς,
να ‘ρθεις να μ’ αγκαλιάσεις
στην απoσκιά, στο δείλι,
κι η αγάπη μας απέχει ένα μίλι.
Έλα κοντά και μη διστάσεις
στον κήπο με τις Εσπερίδες
τα χέρια σου ν’ απλώσεις,
κι απάνω από το σώμα μου
το μέσα μου να νιώσεις.
Έλα κοντά και μη χαθείς,
μέσα στην παραζάλη,
σκοτείνιασε η ατμόσφαιρα
μα εγώ σε θέλω πάλι
σαν κολασμένος εραστής…
Μη φοβηθείς και μη χαθείς
τη νύχτα αυτή της Κρίσης
μες στη φωτιά αναμμένοι
εγώ κι εσύ δεμένοι
σαν σταυρωμένοι εραστές
θα βρούμε σωτηρία!!!
Τα δάχτυλα σου κάνε τα
βέλη για να με πιάσεις
τα μήλα μου να αρπάξεις,
και μην τα αποσκιάξεις,
στου ουρανού την άκρη
θ’ απέχει η νύχτα ένα δάκρυ
απ’ την αιχμαλωσία κι από την προδοσία.
Έλα κοντά και μη χαθείς,
μέσα στην παραζάλη,
σκοτείνιασε η ατμόσφαιρα
μα εγώ σε θέλω πάλι
σαν κολασμένος εραστής
Μη φοβηθείς και μη χαθείς
τη νύχτα αυτή της Κρίσης
μες στη φωτιά αναμμένοι
εγώ κι εσύ δεμένοι
σαν σταυρωμένοι εραστές
θα βρούμε σωτηρία!!
|
Mi fovithis ke min argis,
na ‘rthis na m’ agkaliásis
stin aposkiá, sto dili,
ki i agápi mas apéchi éna míli.
Έla kontá ke mi distásis
ston kípo me tis Esperídes
ta chéria su n’ aplósis,
ki apáno apó to sóma mu
to mésa mu na niósis.
Έla kontá ke mi chathis,
mésa stin parazáli,
skotiniase i atmósfera
ma egó se thélo páli
san kolasménos erastís…
Mi fovithis ke mi chathis
ti níchta aftí tis Krísis
mes sti fotiá anamméni
egó ki esí deméni
san stavroméni erastés
tha vrume sotiría!!!
Ta dáchtila su káne ta
véli gia na me piásis
ta míla mu na arpáksis,
ke min ta aposkiáksis,
stu uranu tin ákri
th’ apéchi i níchta éna dákri
ap’ tin echmalosía ki apó tin prodosía.
Έla kontá ke mi chathis,
mésa stin parazáli,
skotiniase i atmósfera
ma egó se thélo páli
san kolasménos erastís
Mi fovithis ke mi chathis
ti níchta aftí tis Krísis
mes sti fotiá anamméni
egó ki esí deméni
san stavroméni erastés
tha vrume sotiría!!
|
